PrCie
24 subscribers
About PrCie
Nieuwskanaal van de PrCie.
Similar Channels
Swipe to see more
Posts
Het Zeilbergs traktaat Rechercheur Barry van Epscheuten onderzoekt een serie misdaden die allemaal van doen hebben met het meer dan verrukkelijke drankje Klaor Gif. Hij wordt, de ochtend nadat hij bij De Brouwer aan de Markt is neergeslagen en daar ook nog eens verontrustende bewakingsbeelden en onverklaarbare pindadoppen heeft gevonden, gebeld door zijn baas, de Belgische commissaris Hippoliet Staelhart. Vandaag de vijfde en wat ons betreft laatste aflevering; Het Zeilbergs traktaat. ‘Ge moet naar d’n Draai in de Zeilberg, dieje gast daar wil uit d’n biecht klappen, maar houd uw eigen kort en laat u pertang geen foefkes vertellen.’ Barry verstond ongeveer de helft van wat de Vlaming hem toebeet, maar begreep donders goed wat die bedoelde. Hij stapte in zijn auto, die wonderwel in één keer startte, stak een sigaret op en reed richting Deurne. Onderweg keek hij nog een keer naar de opname (nee, mag niet) van de beveiligingscamera van de Brouwer en kreeg een idee. Hij parkeerde zijn wagen bij de dierenartsenpraktijk aan de Zeilbergsestraat, liep met zijn dienstpenning zwaaiend (yep, per ongeluk in zijn zak gestoken vanmorgen) de protesterende receptioniste voorbij en stormde een behandelkamer binnen. Even later had een verbouwereerde dierenarts haar protesterende klant met zijn aan aambeien lijdende goudvis de deur uitgewerkt en stond ze het filmpje op de telefoon te bekijken. ‘Da’s duidelijk geen menselijke hand; da’s van een primaat’ zei ze langzaam. ‘Een aap dus, en een grote ook nog.’ Barry besloot een gokje te wagen en zocht de foto van de plakkerige handafdruk op, die hij bij het Walhalla gemaakt had. ‘En deze dan?’ Ze bekeek het plaatje aandachtig. ‘Zou zomaar van dezelfde kunnen zijn denk ik, maar waarom komt u daarmee hier?’ Barry haalde wat uit zijn jaszak; ‘Het zijn allemaal aanwijzingen in duidelijk aan mekaar verwante misdrijven, net als dit gebit.’ De veearts griste het uit zijn handen en de gouden tand schitterde in het felle tl-licht. ’Ook dit is niet menselijk, dat ziet u zelf toch ook wel? Kijk maar eens naar die hoektanden. Deze prothese kan zomaar van de mensaap zijn die u blijkbaar zo graag wilt vinden…’ Twee en een halve sigaret later stond Barry bij de voordeur van Den Draai. Hij nam nog een laatste stevige hijs, knipte tussen zijn vingers de peuk de struiken in en ging naar binnen. Patrick Nelemans, de gemoedelijke uitbater van het met afstand sociaalste culturele centrum van Deurne, stond hem al op te wachten. ‘Bekske koffie?’ Barry knikte en even later zaten ze samen aan een tafeltje. ‘Normaal ben ik niet zo van het klikken’ zei de rossige kroegbaas, ‘maar nu vond ik het toch wat anders vanwege dat hele gedoe met Klaor Gif en zo.’ Barry tikte ongeduldig met zijn pen op het tafelblad. ‘Afijn, een week of vier geleden belt er iemand met een reservering voor een vergaderruimte. Acht personen, ’s morgens twee keer koffie, lunch met soep en een kroket, één vega, ’s middags een keer koffie en…’ Barry onderbrak hem; ‘een reservering dus.’ De tomaatblonde tapkeizer keek hem even schuin aan. ‘Maar goed, twee dagen later lopen er hier dus twee figuren binnen. Strak in ‘t zwart pak, zonnebril, haartjes strak naar achteren en die wilden de vergaderruimte zien en afspraken maken. Ik zeg ‘da’s prima.‘ Nou, die hebben dus echt alles na lopen zoeken. Daarna kwamen ze hier en verordonneerden dat die vergaderaars in ’t geheim via de achteringang naar binnen zouden moeten en dat ze nu alvast alles af wilden rekenen. Had ik geen problemen mee, dat snapte wel, tot ze een zak geld op de bar gooiden en betaalden met muntjes van 10 en 20 cent. Er zaten zelfs een paar knopen tussen. Maar goed; kruimeltjes zijn ook brood, toch? Trouwens; luste nog een bakkie?’ Barry twijfelde even; ‘nee, doe maar een vieuxtje.’ Even later hervatte de kastelein zijn verhaal. ‘Nou, op d’n dag zelf komen die kerels hier allemaal stiekem achterom binnen in lange regenjassen en zo en bij eentje zie ik een jurk eronderuit steken. ’Verdomme, d’r zit een travestiet bij,’ dacht ik nog. Maar goed; ik zet ze in dat vergaderzaaltje. Nou loop ik halverwege de ochtend een keer binnen om te vragen of alles naar wens is; zie ik dat ze allemaal zo’n kleed aanhebben en een paars bisschopsmutske op hun kop en in de hoek zie ik verdomme zo’n soortement van staf van Sinterklaas staan. Maar nou komt het.’ Hij liet een veelbetekenende stilte vallen voor het dramatisch effect. ’Op tafel stonden drie flessen Klaor Gif die ik er dus niet neergezet had…’ Barry’s telefoon, die op tafel lag, trilde. Hij keek op het toestel, zag wie het was en nam op. ‘Hebt ge het Weekblad voor Deurne van deze week gelezen?’ De Belg vond het niet eens nodig zijn naam te zeggen. ‘Niet echt’ zei Barry. ‘Dan zou ik dat maar eens rap gaan doen Van Epscheuten. Gij werkt toch aan die drankzaak? Dì gade gij niet geloven…’ Tja, waarde lezer, nu ligt de bal dus bij u. Verzin maar een plausibel einde aan dit warrig verhaal. Op klaorgif.nl kunt u alles nog eens op uw gemak nalezen wanneer u, net als wij, de draad echt helemaal kwijt bent. Niet meer dan 4000 tekens (da’s om en nabij 700 woorden) en aanleveren als Word-bestand (nee, wij hebben geen Wordperfect en getypt of handgeschreven vinden we ook niet prima). U hebt tot en met aanstaande maandag (ja, da’s kort, maar u heeft wel een heel weekend en verder toch niks zinnigs te doen) om het in te sturen naar [email protected] Zeg ‘t maar; wie zit er achter dit complot en wat willen ze dan met al dat Klaor Gif? Wie klauterde er door dat raam bij het Walhalla, welke onverlaat sloeg Simon Prins in zijn nek en wat staat er in het Weekblad? En uiteraard, hoe zit dat met die aap en waarom draagt die een kunstgebit? Om u nóg enthousiaster te laten schrijven; Bram himself heeft toegezegd op deze plek de allermooiste te plaatsen en wij geven de rest een waardige en zeker voor iedereen toegankelijke plaats. Succes!
Deurzes Schônste: Kommer & Kwijl... is al over 11 dagen... 1 1 d a g e n... dat is BEKANT... als in B I J N A. Wasem op de ramen, een kolk in de biertank en meezingen tot je nek er van kraakt en je longen op de grond liggen. Het grootste rondtrekkende liedjesfestijn van Deurne en ver daarbuiten komt er aan!!!! Bijzijn = Meemaken.
’Ze hebben u goed geraakt, of ligt ge hier weeral de luierik uit te hangen?’ Hippoliet Staelhart kende weinig medelijden met zijn ondergeschikte. ‘Ge moocht uw pollekes kussen, Van Epscheuten, wij hebben het crapuul zeker en vast alreeds opgevat. We houden hem hier in d’n opslag.’ Barry krabbelde overeind en keek op zijn horloge. Tju toch; vijf voor zes, hij was toch een behoorlijke tijd onder zeil geweest. Nu was dat niet echt iets bijzonders, hij was na wat borrels wel vaker een paar uur kwijt, maar nog nooit vanwege een oplawaai. Terwijl ze naar het magazijn liepen kraakten pindadoppen onder hun schoenen. Barry wilde er wat van zeggen maar de Belg was hem voor; ‘amai, midden op d’n dag en nog niet gekuist, hier hoef ik dus niet op café.’ Op een stoel in het magazijn zat naast een wakker kijkende agent, stevig in de handboeien en duidelijk aangeslagen, iemand die hij gelijk herkende. Het was Simon Prins, de ongekroonde bierkoning van De Brouwer en het levende bewijs dat er écht Helmonders zijn die gaan werken. (Zo schijnen er ook Limburgers te zijn, maar dat weet ik niet zeker.) Barry pakte er een stoel bij en ging er schrijlings op zitten (doen ze op televisie ook). ‘Vertel het maar eens Simon.’ De zytholoog (yep, bierkenner; net nog opgezocht) zuchtte diep. ‘Ik was bezig hier in het magazijn en toen ik klaar was liep ik naar voren. Daar zag ik jou op de grond liggen en ook die kapotte ruit. Toen heb ik gelijk de politie gebeld, maar dat had ik beter niet kunnen doen geloof ik.’ Staelhart onderbrak hem ruw; ‘allez, gij gaat hier nu niet met mijn voeten spelen canaille, kunt ge dat bewijzen?’ Prins keek hem recht in de ogen; ‘denk het wel ja, wij hebben camera’s.’ ‘Maak hem maar los, dan zullen we die eens gaan bekijken’ zei Barry en hij knikte tegen de agent. Simon wreef zijn polsen en ging de mannen voor naar de laptop die achter de bar stond. ‘Ik weet wel wat hier weg is,’ zei hij terwijl hij langs de drankkast liep, ‘ze hebben al ons Klaor Gif meegenomen’ en hij wees naar de lege ruimte tussen de rijen flessen. Hij trok een koeling open; ‘Zie je wel, alles weg. En we hadden net een nieuwe voorraad in geslagen vanwege de carnaval die eraan staat te komen. Dan krijgen we dat spul niet aangesleept. Morgen maar vlug bellen of ze nog na kunnen leveren.’ Hij opende de laptop en klopte zijn wachtwoord in. ‘Hier zijn de beelden vanaf drie uur vanmiddag.’ Er bleken twee camera’s te zijn en ze bekeken de beelden. De ene, die bij de toegangsdeur, gaf weinig uitsluitsel. Doordat het buiten lichter was dan binnen waren alleen een paar silhouetten te ontwaren. Ook de klap die wel duidelijk zichtbaar was, leek afkomstig van een vage schim. De andere camera, die gericht was op de bar, liet wel iets opmerkelijks zien. Om precies vijf over vier was aan de rand van het beeld nog net een buitengewoon harige klauw te zien die flessen Klaor Gif weggriste. Barry bekeek zwijgend de beelden nog eens, maar meer duidelijkheid vond hij niet. Staelhart stond zijn jas al aan te trekken; ‘dit lijkt me weeral een zaak voor u Van Epscheuten, deze trekt toch precies op die anderen die ge al aan het onderzoeken zijt, toch?’ Even later zat hij wat moedeloos aan de bar en Simon zette ongevraagd een vieuxtje voor hem neer. (Alweer een bewijs dat er wel degelijk Helmonders zijn die deugen; dat dit ook met Limburgers het geval kan zijn is nooit vastgesteld.) Twee borrels later had die een kartonnen plaatje voor de gebroken ruit geplakt, de pindaschillen opgeveegd, de kroeg geopend en het duurde niet lang voor de eerste gasten binnen kwamen druppelen. Barry besloot naar huis te gaan. Hij sloeg zijn glas achterover, stak zijn hand op naar Simon en vertrok. De rest van de avond deed hij niet veel; hij keek wat onzinnige televisie en lag op tijd in bed. De volgende dag was hij op tijd wakker, douchte zowaar met redelijk warm water en stond net met een bak koffie in zijn ene en een sigaret in de andere hand toen zijn telefoon ging. De boodschap van de Belg leek inmiddels vertrouwd; ‘Van Epscheuten; gij werkt toch aan die drankzaak? Dì gade gij niet geloven…’
PrCie Vrijdagmiddag Monsterhit De dag is al kapot, het weekend staat voor de deur en kwamen er achter dat je tijdens carnaval dus eigenlijk maar 1 vraag hoeft te stellen... aldus onze zusjes... https://www.youtube.com/watch?v=0fT5AFlkIXs
PrCie Vrijdagmiddag Monsterhit De dag is al kapot, Kommer & Kwijl staat eindelijk weer voor de deur en daarom brengt onze Arie een ode aan de smartlap. https://www.youtube.com/watch?v=zU0SD9xk0oA
PrCie Vrijdagmiddag Monsterhit De dag is al kapot, het weekend staat voor de deur en wij wisten niet dat een kuus ook kon zingen... https://www.youtube.com/watch?v=Va_LBOpuDzI
PrCie Vrijdagmiddag Monsterhit De dag is al kapot, het weekend staat voor de deur en onze Richard is toe aan een nieuw kippetje en werd op slag verliefd... https://www.youtube.com/watch?v=0NtsSzks80w
PrCie Vrijdagmiddag Monsterhit. De dag is al kapot, het weekend staat voor de deur en speciaal voor Valentijnsdag: Rozen zijn rood, viooltjes zijn blauw, de vrijdagmiddag monstherhit luister ik het liefst met jou. https://www.youtube.com/watch?v=Jovvv7PdnYs