*عنوان اثر:خیال گرد‌ها* *نویسنده: روحینا ځاځی* *اشتراک کننده: پانزدهم* هنوز نمی‌دانم کدام یک از شخصیت‌های من واقعی است. شاید عجیب به نظر برسد، اما من زندگی‌های زیادی را زیسته‌ام. بله، زندگی ما تنها یک نفس است، یک لحظه از زمان بی‌پایان. اما برخی از ما در چرخه‌ای بی‌پایان از زندگی غوطه‌وریم. پس اگر از ما بپرسید، ما همان خیال‌گردها هستیم. منظورم از خیال‌گردها کسانی هستند که وقتی جهان آلوده به خواب است، آنان در خیالات خود بیدارند. همان‌هایی که در عمر کوتاه خود هزاران زندگی را تجربه می‌کنند و در افکارشان به جاهای دور و نزدیک پر می‌کشند، مانند پروانه‌ای آزاد که هیچ مانعی برای پرواز ندارد. آنان دنیای متفاوتی برای خود دارند. این دنیاها نقاط امنی هستند در دل خیالاتشان، جایی که می‌توانند از هر دغدغه و درد دنیای واقعی فرار کنند. ولی سوال اینجاست: چطور خیال‌گردها از این دنیای بی‌رحم رهایی می‌یابند و به دنیای تصورات خود پر می‌کشند؟ جوابش این است: گاهی کمبود یک چیز باعث می‌شود ذهن شروع به ساختن آن کند. یک دوست خیالی، یک لحظه‌ای که دلم می‌خواست اتفاق بیفتد یا حتی آینده‌ای که هنوز دور به نظر می‌رسد. و گاهی، وقتی کتابی می‌خوانیم یا فیلمی می‌بینیم، دیگر فقط یک تماشاچی نیستیم. بلکه خود آن شخصیت می‌شویم، توی نبردهایش می‌جنگیم، شکست‌هایش را حس می‌کنیم و پیروزی‌هایش را جشن می‌گیریم. انگار هیچ مرزی بین ما نیست. و در برهه‌هایی از زمان، این ما هستیم که داستان را می‌نویسیم. انگار صاحب دنیایی می‌شویم که هیچ‌کس جز خودمان نمی‌تواند آن را ببیند. شخصیت‌هایی خلق می‌کنیم، قصه‌هایشان را می‌نویسیم و همراه با آن‌ها اشک می‌ریزیم و شادی می‌کنیم، انگار هرکدام بخشی از ما هستند. در نهایت می‌توان گفت خیال‌پردازی فقط بازی ذهن نیست؛ این قدرتی است که انسان‌ها را به سمت تغییر می‌برد. قهرمان‌های واقعی اول درون افکارشان قهرمان بودند. تخیل به من یاد داد که هیچ چیز غیرممکن نیست، اگر بتوانم تصورش کنم.