شماره ۱۱ دل‌نوشته‌ای از: امیر"عرب‌زاده" زندگی خصم خون‌آشام آرزوها! حیات، دشمن آرزوهای که با تمام وجود در سینه می‌پرورانی و برای رسیدن به آن چقدر دست‌وپا میزنی، آرزوی که قلب یک عمر برایش تپیده است؛ اما ناگاه می‌نگری که رسیدن به آن محال شده‌‌‌‌ است؛ چون سِیل خون‌آشام زندگی آن را با خود برده است. اوه! حسرتِ به‌جا مانده چقدر سينه سوز است. قلب مانند مرغ‌نارام خودش را بر قفس سینه می‌کوبد، چنانکه که می‌خواهد از این سیاه‌چال رهایی یابد. هنگامی که مرگ آغوش مادر را از کودکش تهی می‌کند، همان‌قدر زجرآور،طاقت‌فرسا و غیرقابل‌تحمل. دردِ هولناک تمام وجود را در هم می‌فشارد. زمستان هم لباس میت به جلوه می‌فروشد، گویا از این سوگواری گواه بوده است. واژه‌ها ناتوان از وصف این ملالت محض هستند.  این سکوت کر‌کننده است که میتوان با آن این درد هولناک را به دوش ‌کشید و گوشه‌ای برد و پنهان کرد.