कामाक्षीकरुणारूपं कामकोटिजगद्गुरुम् । चिन्मूर्तिं कलये चित्ते शङ्कराचार्यमव्ययम् ॥ देवे देहे च देशे च भक्त्यारोग्यसुखप्रदम् । बुधपामरसेव्यं तं श्रीजयेन्द्रं नमाम्यहम् ॥ परित्यज्य मौनं वटाधःस्थितिं चव्रजन् भारतस्य प्रदेशात्प्रदेशम्। मधुस्यन्दिवाचा जनान्धर्ममार्गेनयन् श्रीजयेन्द्रो गुरुर्भाति चित्ते॥ सर्वाण्येतानि पीठानि शङ्करख्यापकानि वै। मूलाम्नायतया ज्ञातं कामकोटीति संज्ञितम्।। अवाततार कालट्यां काञ्च्यां स्वं पीठमादधे। विदेहमुक्तिं चावाप यस्तं श्रीशङ्करं नुमः॥