شماره ۱۱ بنام خدایی که خیر و شر از جانب اوست خاطره حاجی زاده هستم دلنوشته برای عزیز آسمانی ام برای تا ابد ندیدنت زود بود .... روحت شاد عزیزِ آسمانیِ من .... بی تو به خدای می‌روم و بیداری ام به کابوس می ماند. در میان این همه سکوت، هنوز هم صدای خنده ات در گوشم پیچیده است . هر گوشه ای از این شهر ، بوی تو را می دهد. انگار همیشه از درون این دلِ تنگم صدایت می آید : ( این فاصله ها چه می شود ) یاد آن روز هایی افتادم که کنار هم بودیم نه برای همیشه بلکه برای همان لحظه‌ها. حالا به جز یاد تو چیزی در دست ندارم . جز خاطراتی که مثل موجی از دریا ، مرا می زنند و می برند. دیگر از خودم بی خبرم نگاه هایم به جایی دوخته شده اند که دیگر نمی آیی . بله خسته ام . نه از تو ، بلکه از فاصله این دنیا و آن دنیا که میان ماست . من فقط می خواهم بخوابم و از ایم درد بیداری رها شوم . دیگر نمی توانم جلوی خودم را بیگیرم. باید کنار بیایم ، اما تویی که همواره در افکارم هستی . گفته ام ، اما هنوز نمی فهمی که دیگر هیچ چیز همان طور که بود ، نخواهد بود. از وقتی رفتی این دل تنهاست بی صدا و بی قرار . خیلی دلتنگتم کاکا جانم قهرمانم بیشتر از کاکا برایم مثل یک پدر امید و حامی ام بودی کاش بودی همه می‌می‌گویند در آخرت اونایی که از دست دادیم را میتوانم ملاقات کنیم این جمله خیلی فکرم را درگیر کرده و میترسم اگر قیامت قصه باشد چطور میتوانم ببینمت از وقتی که رفتی همه چیز تعغیر کرد تیکه گاهم بودی امیدم بودی بیشتر از کاکا برایم مثل دوست بودی بعد از رفتنت واقعا معنی وابستگی را درک کردم خودت را ندارم ولی همیشه خاطرات ات را مرور میکنم و نفس کشیدن برایم مشکل می‌شود و آن لحظه آرزو میکنم که اگر بهای دیدنت مرگ باشد مرگ را با جان و دل پذیرا هستم کلمه یا جمله ای نیست که دلتنگی ام را توصیف کند فقط بعد از تو خیلی خسته ام از هر چیزی حتا نفس کشیدن .... و در آخر دعا میکنم که بارالها هیچ بنده ات را با گرفتن عزیزش امتحان نکن روحت شاد قهرمانم