بلوچستان الحاق‌شده به استان‌های همجوار: شهروندان درجه چهارم در سرزمین خود بلوچ‌هایی که به اجبار و بر اساس سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت مرکزگرا، در استان‌های همجوار بلوچستان مانند کرمان، هرمزگان و خراسان جنوبی قرار گرفته‌اند، شرایطی حتی بدتر از سایر هم‌استانی‌های خود دارند. این مردم بومی و اصیل، قربانی سیاست‌های نژادپرستانه‌ای شده‌اند که هدفی جز به حاشیه راندن و محو هویت تاریخی و فرهنگی‌شان ندارد. این مناطق، که از کم‌برخوردارترین و فقیرترین نقاط ایران هستند، عمداً در فقر و محرومیت نگه داشته شده‌اند. در حالی که شهرهای مرکزی و شمالی ایران از امکانات پیشرفته، زیرساخت‌های توسعه‌یافته، جاده‌های ایمن، آموزش باکیفیت و خدمات بهداشتی مطلوب بهره‌مندند، مردم بلوچ این مناطق حتی از بدیهی‌ترین حقوق انسانی خود نیز محروم‌اند. تبعیض سیستماتیک: شهروند درجه چهارم بودن در ایران بلوچ‌های این مناطق نه تنها با فقر اقتصادی، نبود آموزش مناسب، جاده‌های خطرناک، ویرانی زیرساخت‌ها و کمبود شدید بهداشت و آب شرب مواجه‌اند، بلکه از لحاظ اجتماعی و سیاسی نیز کاملاً به حاشیه رانده شده‌اند. آن‌ها در عمل شهروند درجه چهارم محسوب می‌شوند—نه تنها از حقوق برابر با مرکزنشینان برخوردار نیستند، بلکه حتی از حداقل امکاناتی که برای دیگر هم‌استانی‌هایشان فراهم است نیز محروم‌اند. در حالی که تهران، اصفهان و شیراز با اتوبان‌های مدرن، بیمارستان‌های مجهز و مدارس پیشرفته توسعه می‌یابند، در روستاهای بلوچ‌نشین استان‌های همجوار حتی آب آشامیدنی سالم یافت نمی‌شود. در این مناطق، فاصله بین زندگی و مرگ تنها یک جاده ناامن، یک ساختمان مرکز بهداشتی بدون پزشک و بدون امکانات یا یک مدرسه کپری و بی‌امکانات است. سیاست حذف و سرکوب: چرا بلوچ‌ها در فقر نگه داشته می‌شوند؟ این محرومیت و تبعیض، اتفاقی نیست، بلکه نتیجه یک سیاست آگاهانه برای به حاشیه راندن بلوچ‌ها و تضعیف هویت و توانایی آن‌هاست. با جدا کردن بلوچ‌ها از سرزمین مادری‌شان و الحاق آن‌ها به استان‌های دیگر، حکومت تلاش کرده که هم آن‌ها را از نظر جمعیتی و جغرافیایی پراکنده کند و هم هویت فرهنگی و تاریخی‌شان را تضعیف نماید. اما این سیاست‌ها هرگز نتوانسته روح مقاومت، هویت و غیرت بلوچ را خاموش کند. بلوچ‌ها، با وجود این همه سرکوب و ناعدالتی، همچنان ایستاده‌اند و برای حقوق و جایگاه واقعی خود مبارزه می‌کنند. این وضعیت ناعادلانه و فاجعه‌بار، لکه ننگی بر پیشانی جمهوری اسلامی است—حکومتی که با تمام توان، مردم بلوچ را در فقر و عقب‌ماندگی نگه داشته، اما هرگز موفق به شکستن غرور و مقاومت آن‌ها نشده است. #حزب_مردم_بلوچستان