هزار پله - آمل💚 صد متر مونده به در دبیرستانم یه فلافلی بود برا یه مرد سبیلو به اسم حسن مشتی، مام نفهمیدیم اسم مشتی بودن به معنی باحال بودنش بود یا نه یه موصوف از فلافل هاشه که مشت مشت می ساخت( مشت تو مازنی یعنی پُر) خلاصه گرسنگی بعد از کلاس باعث میشد مام بریم از حسن مشتی به بهای خوردن سه لیوان عرق نعناع تو خونه برای هضمش ، فلافل بگیریم که چی صرفا سیر شیم، حالا بهداشت و این داستان هاش زیاد تو اولویت هامون نبود، بیشتر فلافل هاش رو باید تو راکتور آب سنگین اراک شکاف هسته ایی می کردن ، بماند ، قضیه مشتی بزنیم هم برا ما شده بود یه اصطلاح. که هر وقت دیگه شکم خالی میشد و می خواستیم با یه چی پرش کنیم می رفتیم اونجا. روزگار مام حالا همینه دیگه! از بس آدم سمی دور‌و برمونه موندیم خیلی ها رو به فال همون فلافل حسن مشتی تحمل می کنیم که صرفا روحمون سیر بمونه حتی اگه پشتش بشینیم قلوب قلوب عرق نعنا بزنیم. سن که بالا میره آدم بیشتر میگه روحش گرسنه بمونه اما به فلافل های حسن مشتی نگه رفیق و دوست. صبحت بخیر هم سیاره ای♥️ https://whatsapp.com/channel/0029Vai7cvoBVJlBY36uij1O