Vanmorgen opende ik de agenda om te kijken wat er deze week op me wacht. Wat ik zag maakte mij blij: wat een mooi werk is er toch te doen! Afgelopen weken waren niet makkelijk en toch… als ik dan terugkijk en vooruitblik naar de komende dagen, dan zie ik hoeveel mogelijkheden God geeft. Verschillende mensen vroegen om af te spreken, of ze hun plannen met mij mogen delen of gewoon even mogen praten. Door samen na te denken en bidden, worden plannen/dromen concreter en eerste stapjes gezet. En zo vult de agenda zich: een afspraak met een voorganger om te kijken hoe hij een medisch spreekuur kan gebruiken om niet-gelovigen te bereiken, een kerk die vraagt of ik met hun vrouwen wil nadenken/praten over verlies en rouw, met een voorganger huisbezoeken afleggen bij de allerarmsten, jonge christelijke dokters die komen eten en ondertussen mag ik ze bemoedigen, een kerk die graag onder medische studenten wil evangeliseren en graag mijn ideeën hoort, enz. enz. Zo mag ik getuige zijn van allerlei initiatieven om anderen te bereiken met het Evangelie. Het is zo mooi om langszij te komen bij andere gelovigen, in wie een vuurtje brand die hen aanzet tot ‘delen met en uitreiken naar de ander’.