Na een héle lange griepgolf zijn we allemaal weer beter en konden we eindelijk beginnen met de vrouwenmeetings in Savër, een klein Roma-dorpje. 15 ‘kakelende’ dames en ook nog 6 pubermeisjes die echt wel vonden dat ze vrouw zijn en er dus bij horen, was een heuse uitdaging. Maar de kop is eraf. Vanaf nu zal ik deze vrouwen wekelijks ontmoeten. Mijn opdracht is om deze jonggelovige vrouwen (tot 2 jaar geleden hadden ze nog nooit van Jezus gehoord) te helpen groeien in geloof en kennis. Terwijl we vanmiddag met elkaar in gesprek waren besefte ik dat onze levens er zo anders uitzien: een deel van deze vrouwen kan niet lezen, hebben geen (stapels) Bijbel(s) in huis, zijn al helemaal niet met de Bijbel opgegroeid en het dagelijks leven is zwaar vanwege de armoede. En toch was het goed vanmiddag, want zo zei één van de vrouwen: God is altijd goed en daarom is het een vreugde om Hem te dienen. En daar zeg ik dan weer van harte AMEN op en zie uit naar de komende ontmoetingen.