بگِند قسمت ءَمنی بچار قدرت ءَ منی چے رنگیں سہل ءُ تران کنت چے ڈولیں گپ بیان کنت پہ حق ء ھاتر ءَ وتی زمین ءَ آزمان کنت شراب باریں وارت نہ وارت پدا اوں تتّران کنت اے کوہسار ءُ ڈاک ءُ ڈنّ اے باگ ءُ کہچَر ءُ چمن گوزنت ماہ ءُ سال ءُ سَن عذاب ءِ بزّگیں وطن وتی دل ءَ من راج ءِ یک بلاہیں مہروانے آں وتی دل ءَ نئیں گنگے ءُ نہ گشتگیں زبانے آں وتی دل ءَ من گلزمین ءِ یک بلندیں آزمانے آں من بلّے پیراں ءُ ہزار پاندیں منزلاں چہ گوستگاں بلے چو آلکو من انگتہ نہ رستگاں من چے گشاں ءُ دربراں کجا رواں دم براں من ءُ غلام ءُ شیر یکیں مرکب ء سوار اِتیں ما سکّیاں یار اتیں ( منیر ءِ قصہ ءَ مکن ) ( منیر ءِ قصہ ءَ مکن) گوں بے وفائیں چشمک ءَ گوں بے ریائیں تسبیح ءَ منیر چنچو بزّگ انت من چے گشاں؟ من طے گشاں زمانگ ءَ ہزار پند بُرّ اِتگ بلے انگتہ ہماوڈ انت زمانگ ءَ را کئی گلَگ پر انت؟ زمانگ ءَ زمانگ ءَرا جست ء پرس کئے بکنت؟ زمانگءَ را ارس ءُ پرس کئے بکنت ( منیر ءِ قصہءَ  مکن) منی دل ءَ نہ گشتگیں اے گشتناں دل ءَ مکن اے قصہاں دل ءَ مکن اے راہ باز مشکل انت وتا گوں ہچ گلہ مکن اے جنگ گوں زمانگ ءَ شبین ءِ چار تہر کنت (اے جنگ مارا ہور کنت اے جنگ مارا بہر کنت) اے جنگ نگدیں موسماں  چہ موسماں زبہر کنت (اے جنگ داں قیامت ءَ ہمے وڈا روان کنت (کہ مارا باز پند برّگی انت انگت ءَ وطن کہ مارا گلزمین ءَ نندگی انت انگت ءَ وطن وطن وطن وطن وطن اے هون پتو ہچ نہ یَنت اے ارس پتّو حاضر انت اے آس تپتگیں بدن تئی غمانی منّت انت اے شعر ءُ گال ءُ گپ ءُ تران اے لبز .گشتن ءُ بیان اے گلزمین اے آزمان اے شاہگانیں ڈاک ءُ ڈن بہشت گونگیں چمن ما انچو وت پہ دیم واب  وابے ءَ نہ گپتگ انت اے بے بہائیں تاک ء پَنّ اے کوہ کہچر ءُ دمن اے زِر کہ کردگار کنت گوں چولاں ہیرّ ءُ ہار کنت ھُدا ءِ یک نداتگیں حسابے ءَ نہ گپتگ انت اشانی پشت ءَ هون ءِ یک مرادباتیں قصہے بلوچ قدرت ءَ گوں میل کنت چو کہ زاہگے ءَ بلوچ تہاری ءَ گوں جنگ کنت مدان چو چراگے ءَ چدا ء نہ انت بلوچ مرزبوم ءِ یک مجّتی مسافرے "دهڑئ ءِ کوٹ کئور ءِ دل ماں جلگہیں کراچی ءَ لیاری ءِ گٹر منا چوساہ  ءِ پیما دوست بنت من ءُ غلام ءُ شیر یکیں مرکب ءَ سوار اتیں منیر ءِ قصہ ءَ مکن ( سعادتیں مری تو انگہ زندگ ئے نہ مرتگ ئے ) ( زرینہ باریں تانگر انت) اے مرزبوم ءِ ھاتر ءَ مڑان بو مروں روں مراں یا کہ دشمن ءَ کشان بوں روں داں ساہ ءِ ساز روت کئیت ما گشتناں گشان بوں کلاش ءِ دیم ءَ ڈاڈری پلیتّگاں مڑان بوں چہ کوہلو داں چابہار اے جنگ کردگار کنت ہزینگاں بہا مکن زمانگاں تہا کشیت اے جنگ برجم انت مدام داں ساہ ءِ گڈی سیمسراں داں امرے ء راند ءَ آسراں اے جنگ تہنابلوچ ءِ گلزمین ءِ جنگ نہ انت اے جنگ تہنا مئے کساس ءُ کئیل پارسنگ نہ انت اے جنگ داں حساب ءِ روچ ءَ کائم انت دائم انت اے جنگ تمام کائنات. عرش ءُ کرش ہور بنت ادا گوں زندگی ءَ ہست ءُ نیست تو بنت برے برے مڑءِ پڑا توان ہم لگور بنت ( بگند قاضی پسگ ءَ گوں  ناروائیں کسگ ءَ) چہ رنگ ءَ بہر ءُ بانگ بنت دلانی مہر ءُ سنگتی؟ ((((چہ رنگ ءَ رنگ جٹّ ءُ وانگ بنت چاکر ءِ نزوری ءَ )))) ( برے برے من کمبر ءَ گوں راہ مان گیش اتاں) اے کَور ابّا بارت ترا، اے کَور ابا بارت ترا، بلے پمن اجب نہ انت کہ انگت ءَ نہ برتگ ئِے دل ءَ چہ ماتیں سرزمین ءِ ھاک ءَ غم نہ زرتگ ئِے سلاہ بند بوتگاں پہ سرڈگار ءِ ھاتر ءَ من ءُ غلام ءُ شیر یکیں مرکب ءَ سوار اتیں منیر ءِ قصہ ءَ مکن اے هون کہ زمانگ ءَ مئے دامن ءَ شلینتگ  انت اے هون ءِ قصہ ءَ مکن اے هون چو کہ ہنّی ءَ مئے اندرا رجینتگ انت اے هون ءَ کسی ءَ مکن بلوچ ءِ زگریں  هون زندگی ءِ دامن ءَ کپنت بلوچ ءِ نگدیں گال بندگی ءِ دامن ءَ کپنت من ءُ غلام ءُ شیر یکیں مرکب ء سوار اتیں منیر ءِ قصہ ءَ مکن ما کل چہ روچ بندر ءَ بلوچ ءِ درد وار اتیں گسر چہ جندءِ ساہگ ءَ ما رژن ءِ راز دار اتیں لگور ءِ مرگ ءُ زند چے؟ نزورءِ پاد پند چے ؟ ابید چہ اے بندر ءَ مئے زندگی مئے مرگ چے؟ دل ءَ من چون زرت باں چہ پلّیں ہمبلاں وتی؟ چے پیم من شمُشت باں شہیدیں گنگلاں؟  اے راہ داں روان کنت اے ساہ ھم روان کنت اے آجوئی ءِ کاروان وتی مراد ءُ منزل ءَ ہمے وڑا روان کنت تنیگہ باز پند برّگی انت مارا ھمسفر تنیگہ بازیں چپّ ءُ چوٹ مئے راہ ءِ دیم ءَ ہانٹ بنت. تنیگہ من نہ مرتگاں تنیگہ دم نہ برتگاں مبارک قاضی ‌‌♥️وتی سنگتاں سهیگ کن اِت♥️