*ادعای این که مشارکت در انتخابات مصلحت است* این ادعا بر چند رکن فاسد استوار است: 1- رای دادن به قانون اساسی وسیله‌ای است برای اجرای احکام شریعت. 2- انتخاب آنچه كه ميان دو چيز زيان كمترى داشته باشد. 3- و اینکه مسلمان انتخاب بهتر از این ندارد. *جواب:* 1- یقینا اقامه‌ای توحید از بزرگ‌ترین مصلحت‌ها، و واقع شدن به شرک از بزرگ‌ترین مصیبت‌هاست. 2- سلف صالح فتنه را به شرک تفسیر کرده اند چنانیکه الله متعال می فرماید: {وَاقْتُلُوهُمْ حَيْثُ ثَقِفْتُمُوهُمْ وَأَخْرِجُوهُم مِّنْ حَيْثُ أَخْرَجُوكُمْ وَالْفِتْنَةُ أَشَدُّ مِنَ الْقَتْل}، [سوره‌ای بقره آیت: 191]. *ترجمه:* و هرجا با آنها روبرو شدید آنها را بکُشید و از مکانی که شما را بیرون راندند، یعنی مکه، آنها را بیرون برانید، ‌و [بدانید که] فتنه [شرک] بدتر از قتل است. اینها قتل را فتنه پنداشته، شرک و سکوت را در دفع آن جایز می‌دانند، در حالیکه الله عز وجل جهاد و جان باختن را مشروع نکرد، مگر برای اینکه بندگانش را از شرک پاک کند؛ تا اینکه دین خاص برای الله متعال پاک باشد و هیچکسی در عبادت با او شریک نباشد، الله تعالی می فرماید: {وَقَاتِلُوهُمْ حَتَّى لَا تَكُونَ فِتْنَةٌ وَيَكُونَ الدِّينُ كُلُّهُ لِلَّهِ}، [سوره‌ای انفال آیت: [39]. *ترجمه:* و -ای مؤمنان- با دشمنان کافرتان بجنگید تا شرک و بازداشتن مسلمانان از دین الله از بین برود، و دین و طاعت فقط برای الله و بدون هیچ شریکی برای او باشد. 3- رای دادن در این انتخابات شرّیست قطعی و یقینی که آن شرک است، و ترک کفر به طاغوت شرط کلمه‌ای توحید بوده، و توحید هیچ انسانی جز با آن صحیح نمی باشد، در حالیکه شرّی‌ را که ادعا می کنند جز توهمی بیش نیست، از جمله قوائد شرع این است که: اگر مصلحت گمانی در مقابل مفسده‌ای یقینی قرار گیرد، در این حالت به مصلحت گمانی عمل می نمی شود بلکه مفسده‌ای یقینی مقدمتر دانسته می شود. 4- شرّی که در ذهن‌های شان است، اگر چه آن گونه باشد که می گویند، به شرّی که مردم را به آن می خوانند، شرک به الله متعال و دعوت مردم به ترک کفر به طاغوت است نمی رسد. 5- افرادی که این روش ها را به اجرا گذاشته اند شریعت پیش آنان مهم نیست و بر آن اهمیت نمی دهند، و نه حکم به شریعت می کنند، بلکه خواهان نظام کفری دموکراسی بوده و دنبال دستیابی به اهداف خود هستند. 6- ترک چیزی از دین به بهانه‌ای مصلحت شبهه‌ای است شیطانی که الله متعال و پیامبرش صلی الله علیه وسلم از آن بر حذر داشته می فرماید: {وَإِن كَادُوا لَيَفْتِنُونَكَ عَنِ الَّذِي أَوْحَيْنَا إِلَيْكَ لِتَفْتَرِيَ عَلَيْنَا غَيْرَهُ وَإِذًا لَّاتَّخَذُوكَ خَلِيلًا}، [سوره‌ای اسراء آیت: [73]. *ترجمه:* و - ای محمد- نزدیک بود که مشرکان تو را از آیات قرآن که برایت وحی کردیم منحرف کنند؛ تا آنچه را که موافق هوس‌های‌شان است بر ما ببندی، و اگر این کار را انجام می‌دادی به‌طور قطع تو را به عنوان دوست برمی‌گزیدند. در این آیت دقت کنید، اگر این در مورد بعضی از امور دین باشد پس در مورد اصول دین، و توحید الله عز وجل، و اخلاص حکم و شریعت او تعالی چگونه خواهد بود!!! اگر مصلحت با نصوص و قرائن کنترل نشود از روی میل و هوی است، و اگر چنین باشد پس فهم زید بهتر از فهم عبید نخواهد بود. از الله متعال استدعا داریم که ما را به دین خود به زیبایی بازگرداند.