سلمان منّا اهل البیت! بنا به اصرار دوستان جان که در شب های ماه مبارک رمضان هرشب "محفل انسی" با مومن-شهروندان از این «دریچه ترس محتسب دیده=اینستاگرام همچنان فیلتر!» داشته باشم ؛ بنا دارم ان شاء الله —نه هرشب!وبلکه برحسب اقتضاء و ضرورت — در انکار و ابطال ژاژخائی های ارباب عمائم دین به دنیا فروش(=بی همه چیز=بی عقل و بی وجدان)در محضر شما عزیزان حقجو و‌حق پذیر و‌حق پناه باشم. با این غزل حضرت لسان الغیب (حافظ ایمان ما) به استقبال ماه مبارک می رویم: آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند دردم نهفته به ز طبیبان مدعی باشد که از خزانه غیبم دوا کنند معشوق چون نقاب ز رخ در نمی‌کشد هر کس حکایتی به تصور چرا کنند چون حسن عاقبت نه به رندی و زاهدیست آن به که کار خود به عنایت رها کنند بی معرفت مباش که در من یزید عشق اهل نظر معامله با آشنا کنند حالی درون پرده بسی فتنه می‌رود تا آن زمان که پرده برافتد چه‌ها کنند گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار صاحب دلان حکایت دل خوش ادا کنند می خور که صد گناه ز اغیار در حجاب بهتر ز طاعتی که به روی و ریا کنند پیراهنی که آید از او بوی یوسفم ترسم برادران غیورش قبا کنند بگذر به کوی میکده تا زمره حضور اوقات خود ز بهر تو صرف دعا کنند