آیا اروپا در نبود امریکا از اوکراین حمایت می‌کند؟ این سوال در صورتی می‌تواند مطرح شود که ترمپ و پوتین به معامله‌ای دست یابند که در آن اوکراین و اروپایی‌ها نقشی نداشته باشند و کی‌یف هم ضمن رد این معامله بر دوام جنگ تاکید کند. در این صورت، اروپا ناگزیر به حمایت از اوکراین خواهد بود، آن هم بنابر دلایل ذیل: ۱- اروپایی‌ها از آن‌چه سیاست توسعه‌طلبانه روسیه می‌خوانند، سخت هراس دارند. اتحادیه اروپا معتقد است که پوتین در صورت پیروزی به اوکراین بسنده نکرده و دندان طمع به‌سوی سایر کشورها، به‌ویژه آنانی‌که شهروندان روس‌زبان دارند، نیز تیز خواهد کرد. اگر دقت کنیم، این گمان تا جایی مقرون به صحت هم است. برای نمونه، روسیه در ۲۰۱۴ شبه‌جزیره کریمه را اشغال و در خاک خود منضم کرد. در آن زمان، مسکو از گزند مواجهه جدی غرب که مبتنی بر تضمین بازدارنده‌گی باشد، در امان ماند و فقط مدتی درد چماق تحریم را حس کرد که آن هم زود تسکین یافت. در فبروری ۲۰۲۲ بار دیگر بر اوکراین حمله نظامی کرد که براساس ارزیابی‌ها بیش از ۲۰ درصد خاک این کشور را در اشغال خود درآورده است. حالا معلوم نیست که برپایه مفاد توافق‌نامه صلح احتمالی، زمین‌های اشغال‌کرده را به مالک اصلی‌اش برمی‌گرداند یا خیر. اروپایی‌ها معتقدند که اگر مسکو در ۲۰۱۴ به‌گونه جدی تادیب می‌شد، جرأت حمله مجدد بر اوکراین را به خود نمی‌داد. همین‌طور، باور دارند که اگر صلح برقرار شود و بعدتر هم قصه عضویت اوکراین در ناتو از نو بالا گیرد، باز هم ممکن است برای حمله بر این کشور دماغ تازه کند که در آن صورت تا کی‌یف به پیش خواهد تاخت و چه بسا که فراتر از آن هم قدم بگذارد. از این حیث، اروپایی‌ها بر خود لازم می‌بینند با روسیه مقابله کنند تا این کشور به‌زعم آن‌ها خیال کشورگشایی و توسعه‌طلبی را از سر بیرون کند. ۲- همین‌که روسیه تا کنون کار اوکراین را تمام نکرده است، برای اروپایی‌ها انگیزه‌بخش است. مسکو ازآن‌جایی ‌که میراث‌بر اتحاد جماهیر شوروی سابق است، چنان تنومند و نیرومند می‌نمود که شاخ‌به‌شاخ‌شدنش با کشوری چون اوکراین نه‌تنها برایش کسر شأن تلقی می‌شد، بلکه این‌طور گمان می‌شد که در چشم‌به‌هم‌زدنی آن را از سر راه خود بردارد و به اهدافی که اعلام کرده است، نایل شود؛ اما نه‌تنها چنین نشد، بلکه در جا زد و ایستاده‌گی کی‌یف بیش از نیرومندی مسکو در جهان بازتاب یافت. این نکته زمانی حایز اهمیت می‌شود که توجه کنیم روسیه برای اوکراین حیثیت «برادر بزرگ» را دارد که دومی در اوایل دهه ۹۰م. از پیکر اولی تراش شد و به استقلال دست یافت؛ اما حالا به میزانی قوی شده است که در برابر آن کم نمی‌آورد و پیهم به خواست‌هایش نه می‌گوید. همچنان اوکراین با راه‌اندازی «ضدحمله» موفق شد برخی از مناطق اشغال‌شده را پس بگیرد و مناطقی از روسیه را نیز اشغال کند که این روزها زلنسکی خواستار مبادله «زمین با زمین» به‌قصد برقراری صلح است. بیشتر بخوانید... https://8am.media/fa/the-third-and-final-part-what-will-trump-and-putin-cook-for-zelensky/