hayatının en ağır, unutması ve kabullenmesi en zor zamanlarında olan birine hatırlatma: çiçek açtığı günden sararıp-kızarıp döküldüğü güne kadar yaprakları düşünün. sizce Allah'ın o yaprakları yemyeşil tutmaya gücü mü yetmedi(!) yoksa sararıp solmayı da "hayatın akışı" mı kıldı? sararmadan yeşillenmeyen, düşmeden çiçek açmayan, sarartıp soldursa da bizi bu döngüye alıştıran bir hayat yaşıyoruz. yorulsa da yola devam eden yolcu gibi... 💔😓