⭕️فتح الفتوح یک استاد 📌روز گذشته نامه ای سرگشاده در گروه هایی از فضای مجازی دیده شد که در آن یکی از چهره های دانشگاهی استان با روایت مجاهدت خود در گذراندن مراحل پیچیده اخذ ترفیع سالانه، غلامرضا رضایی رئیس دانشگاه سیستان و بلوچستان را مخاطب قرار داده او را فاقد قابلیت های لازم برای ادامه ریاست خود بر این دانشگاه دانست. مدار ۶۰ که پیشتر بارها بر لزوم جابجایی این ریاست ۱۶ ساله بر دانشگاه های استان به تفصیل نوشته است، ضمن باز نشر این نوشته مواردی را در نقد دانشگاهیان مرکز استان خواهد آورد 🔶 سلام بر همکاران عزیز 🔸 سه روز قبل حکم ترفیع سالیانه خودم را مشاهده کردم. یک میلیون اضافه شده بود. یعنی حتی درحد کاغذبازی های درخواست ترفیع سالیانه هم ارزش نداشت. 🔸 احساس کردم بدجوری به‌ من توهین شده است. باخودم گفتم اگر بجای مسئولین دانشگاه بودم جلو همکارانم شرمنده می شدم! 🔸اخیرا هم دیدیم یک آیین نامه با دهها بند و تبصره برای ترفیع سالیانه درحال  پیگیری و تصویب است. مسئولان عزیز حداقل اگر شان دانشگاهیان برای شما ارزشی ندارد، ارزش کار و وقت خودتان‌ را هم اینقدر پایین نیاورید! 🔸این آیین نامه بجز وظایف آموزشی، که امری ضروری و قابل درک برای همه است، شرایط ذلت باری را برای این ترفیع یک میلیون تومانی بر اعضای هیأت علمی تحمیل می کند! و صد البته موجبات بی ارزش شدن معیارهای فرهنگی و پژوهشی که به صورت غیرمنطقی و غیرواقع بینانه به آیین نامه اضافه شده اند، خواهد شد! 🔸 و اما رئیس محترم دانشگاه، در دوره چندساله شما شان دانشگاه، دانشگاهیان و علم به شدت ضایع شده است و متأسفانه ما را از تصور اوليه خود از شما به عنوان یکی از بهترین روسای دانشگاه سيستان و بلوچستان به این نتیجه رسانده است که شایستگی ریاست را ندارید. 🔸بنده حاضرم در یک جلسه با حضور دانشگاهیان، جنابعالی و نماینده وزارت علوم این نتیجه را اثبات کنم. به نظر می‌رسد این روزها فرصت خوبی هم برای شما و هم برای دانشگاه است تا استعفا دهید و خود را از زیر بار این مسئولیت رها سازید. 🔸و نازنین مسئولان کانون صنفی، درست است که با ازخودگذشتگی و بدون پاداش مشغول خدمت هستید، اما همین مسئولیت شما، این انتظار را ایجاب می کند که با صراحت مشکلات و چالش‌های دانشگاه را اعلام و برای رفع آنها، تامین منافع بحق اعضای هیأت علمی و حداقل شان آنها گام های مشخص تر و ملموس تری بردارید. والسلام ✍ محمدعثمان حسین بر عضو هیئت علمی گروه علوم اجتماعی ۱۴۰۳/۱۱/۱۵ 📌 گرچه تامین شأن دانشگاهیان از بدیهیات است اما این شأن مسئولیت هایی هم به همراه دارد که بجز آموزش با کیفیت و پژوهش عمیق احساس مسئولیت نسبت به جامعه ای است که در آن زندگی می کنند را نیز شامل می شود. 📌در مواردی این مسئولیت اجتماعی حتی دانشگاهیان را به موضع گیری نسبت به وقایع جهانی نظیر جنگ ویتنام، یا مناقشه اخیر فلسطین ‌واسرائیل یا گرمایش زمین برانگیخته است. بنوعی دانشگاهیان وجدان های بیدار جامعه اند. اما آیا جامعه دانشگاهی ما در این استان بلاخیز نسبتی با متوسط جامعه دانشگاهی جهان دارد؟ 📌دانشگاه سیستان و بلوچستان در سال ۱۳۵۲ با ماموریت مشخص توسعه بلوچستان تازه بازیافته تاسیس شد. . اگر بخواهیم کارکرد این دانشگاه را ارزیابی کنیم جز تربیت بخشی از نیروی انسانی مورد نیاز استان این دانشگاه نتوانسته در توسعه سیستان و بلوچستان نقشی برعهده بگیرد . 📌اساتید این دانشگاه در گلستانی که پشت حصارهای فولادی این دانشگاه برایشان ساخته اند در دنیایی موازی زندگی می کنند که مهمترین دغدغه هایشان فراتر از رقابت با یکدیگر برای تصاحب پستی دانشگاهی، خانه ای بزرگتر یا حقوقی بیشتر نمی رود. هیهات اگر نقدی بر آنچه که بر مردم این استان می رود ازین دانشگاهیان شنیده باشیم. 📌 آن افزایش حقوق ناچیز یک میلیون تومانی که تنها در هر ترفیع سالیانه نصیب امثال محمد عثمان حسین بر می شود معادل افزایش حقوق سالیانه یک کارمند معمولی است. اما برای حقوق های نجومی اساتید این دانشگاه که رکوردهای ۷۰ میلیون تومانی را هم ثبت کرده است طبیعتا ناچیز می نماید. 📌استاد جامعه شناس ما که افتخار مشاوری وزیر علوم را نیز دارند تنها بعد از آگاهی از ناچیزی افزایش حقوق خود است که به لزوم جابجایی غلامرضا رضایی پی می برند نه خوش خدمتی های این رئیس دانشگاه به دولت قبل در تصفیه اساتید و جفای او به دانشگاهیان . 📌اساسا تعجبی ندارد که غلامرضا رضایی توانسته ۱۶ سال بر دانشگاه های این استان حکمرانی کند وقتی دغدغه یک استاد دانشگاه در خندق بلاهایی که در این استان مردم را احاطه کرده تنها افزایش حقوق یک میلیون تومانی اش است. مدار۶۰ در واتس اپ 👇 https://whatsapp.com/channel/0029Vay1ynw23n3hPnfwDJ3Q مدار۶۰ در تلگرام 👇 https://t.me/madaare60 مدار۶۰ در اینستاگرام 👇 https://www.instagram.com/madaare.60/profilecard/?igsh=MXM5a3Y1a21jZDUxcw==