این غزل 《 حضرت صوفی عشقری رح 》 را خیلی دوست دارم *مرا با خاطر رویت ببخشا* *مرا با قد دلجویت ببخشا* *به نزدت هر قدر باشم سیه کار* *بپاس حلقه‌ مویت ببخشا* *سراسر در حضورت مجرم استم* *به عشاق سر کویت ببخشا* *اگر من کافر عشق تو گشتم* *مرا با خال هندویت ببخشا* *بهر صورت چو نزدت کشتی‌ام* *ز خیرات دوا برویت ببخشا* *به پیشت راز دل بسیار گفتم* *بلبل های سخنگویت ببخشا* *گرفتم دامنت را رنجه گشتی* *بجسم و جان خوشبویت ببخشا* *اگر بی امر تو میخانه رفتم* *مرا با چشم جادویت ببخشا* *عدالت بین طاق ابروی تست* *به شاهین ترا زویت ببخشا* *گرفتم گر بسر تخت حنایت* *بساز محفل طویت ببخشا* 《 *حضرت صوفی عشقری رح* 》