در حلقهٔ عشق جان فروشم بی‌حلقهٔ او مباد گوشم گویند ز عشق کن جدایی این نیست طریق آشنایی من قوت ز عشق می‌پذیرم گر میرد عشق‌، من بمیرم پروردهٔ عشق شد سرشتم جز عشق مباد سرنوشتم آن دل که بود ز عشق خالی سیلاب غمش براد حالی یارب به خدایی خدایی‌ت وآنگه به کمال پادشا‌یی‌ت کز عشق به غایتی رسانم کو ماند اگر چه من نمانم از چشمهٔ عشق ده مرا نور وین سرمه مکن ز چشم من دور گرچه ز شراب عشق مستم عاشق‌تر ازین کنم که هستم #نظامی_گنجوی #شعر_فارسی