RAMAZAN GELDİ; HOŞ GELDİ!.. “Ramazan geldi; hoş geldi!..” Ramazanın ilk günlerinde dilimizden düşmez, gazete ve dergi sayfalarında yer alır... Ramazan manilerinin birinci mısrası ilk günlerde çoğunlukla onunla başlar. Bir yabancı, bizim “Hoş geldin” dememize hayran oluyor ve “Türkler geleni, samimi olarak, hoş karşılıyorlar ve samimi olarak ‘Hoş geldin!’ diyorlar. Hem de bunu pek çok kullanıyorlar. Karşısındaki de hoş bulduğunu hemen belirtir” diyor. Demek ramazanın gelmesinden, milletçe hoşnuduz. Ramazanı hoş karşılamak iyi ama; yetmez!.. Hakkını vermek lâzım... Bu hakkın ne olduğunu herkes nefsini ne kadar disiplin altına alabiliyorsa, ona göre kendisi, neler yapılabileceği bilindiğine göre, tayin eder... “Ve ramazan geldi; hoş geldi!..” dendikten sonra ikinci mısra ile, mani kime karşı söyleniyorsa ona, şakayla karışık bir hatırlatma yapılır: “Baklava tepsisi, boş geldi!” O da der ki, zamanı gelince baklava tepsisi dolar; yani bayramda... Baklava tepsisi, boş gelse ne olacak? Doktorlar sayıp döküyor, şekerin zararlarını... Tepsi boş gelse daha iyi... Hesap gününde, bize denebilir ki... “Ramazan geldi, hoş geldi” diyordun... Sonra amel defterimizi gösterip, eğer hakkını vermediysek ramazanın; “ramazan hoş geldi ama, bak baklava tepsisi boş geldi” derler... Hayatta, bayramda dolacak baklava tepsisi nasıl ramazanın başında, bir ay varken hatırlatılıyorsa, bayramımız da inşallah, amel defterimiz önümüze konunca olur! Allah’ım hepimize, bu mübarek ayın yüzü suyu hürmetine, amel defteri hayırlarla dopdolu bir yaşayış nasip et!..