غرق است خیال من در بارشِ گیلانت آنقدر که بارانی؛ صد چشمه غزلخوانت گیسو مزنی برهم ای عطر مسلمان کُش خون من و یارانم بر گردن ایمانت از کنج لبت گویی خورشید سرازیر است صد برق جهد هردم از ژغ ژغ دندانت مستور چو می در خُم ؛ ای باده ی  سردرگم انگور چه می داند از آتشِ پنهانت از رد  عبورِ تو هی چشم شکوفیده ای دیده ی نا دیده صد دیده بقربانت از چشم تو افتاده چون اشک اگر دنیا تاهست  جهان جانا این قافله خواهانت دهلیز زمان دارد یکریز هوای تو سرمی رود از هوشِ بلبل گل و ریحانت #شعرومتن زیبا🍂