"Küçükken 'dünyayı kurtarmak' diye bir hedefi az çok almıştık gündemimize. Samimiyetle, içten bir güçle. Sonra biraz büyüdük, bazı silleler çarptı yüreğimize ve o küçük halimize buruk bir gülünçlükle dedik ki:' Amma da gerçekdışı ve abartılı hayaller kurmuşum...' Nasip olup biraz daha büyüyebilenler o çocuğun hayali ile gerçekleri birleştirip diyebildi ki: ' Dünyayı kurtarmak kendi başına mutlak bir surette çözüme gitmek değildi. Kendi çapımda ve nihayetinde bir bütünün parçası olarak yapabileceğim kaliteli şeyleri yapmaktı.' Sadaka-i cariyenin ne kadar gerçek ve mühim olduğunu idrak edercesine senin kurduğun bir eğitim cümlesinin, yaktığın bir meşalenin dahi nesillerce aktarılıp kuşaktaki bir bünyede çılgınca tezahür edebilmesiydi. Nice fatih'te de nihayetinde böyle şeyler tezahür edebilmişti."