با این حساب، آدم اگر یک کلمه‌ی انگلیسی را بشنود و کمابیش حدس بزند که آن کلمه چه چیزی را بیان می‌کند یا نشان می‌دهد، همین مقدار فهم مبهم قابل قبول است. بعدا بهتر می‌شود. یعنی نیازی نیست که برویم دیکشنری دوزبانه را باز کنیم و به مقصد زدودن آن ابهام معنای فارسی آن را بیابیم. شما اگر نمی‌دانید که contempt در انگلیسی به چه معناست، سعی کنید به مورد استفاده یا مدلول تجربی و معنایی و حسی آن در خود انگلیسی نزدیک شوید. از دیکشنری انگلیسی به فارسی نپرسید که Contempt یعنی چه. تلگرام #خانه‌بورس را دنبال نمایید. https://t.me/bursehouse نکته‌ی دیگری که اکثر ما با آن درگیر هستیم این است که خیال می‌کنیم انگلیسی‌زبان‌ها (همین طور فرانسوی‌ها و...) دقیقا می‌دانند که کلمات زبان‌شان چه معنا می‌دهد. این هم تصور خطایی است. هیچ "دقیقا" کاملی وجود ندارد. یک انگلیسی‌زبان وقتی می‌گوید I am exhausted "دقیقا" نمی‌داند که exhausted چه معنا می‌دهد. چرا؟ برای آن که چنان معنایی اصلا وجود ندارد. او به تقریب دلالت آن کلمه را می‌داند و فردا ممکن است بدون دلیل خاصی کلمه‌ی دیگری را در آن موقعیت به کار ببرد. این طور نیست که فقط ما ندانیم که کدام کلمه در کجا باید به کار برده شود. هیچ کس نمی‌داند. مگر ما در فارسی می‌دانیم که غضبناک دقیق‌تر است یا خشمگین یا برافروخته؟ کسی که در آموختن زبان خارجی دنبال ابهام‌زدایی کامل از معانی کلمات است، زبان یاد نمی‌گیرد. آدم هرچه بیشتر با ابهام راحت شود، ذهنش برای زبان‌آموزی بازتر و مولدتر می‌شود. البته این را هم علاوه کنم: کسی که می‌خواهد انگلیسی را فقط برای خواندن متون یاد بگیرد، دلش که هرطور یاد می‌گیرد. منظور من بیشتر کسانی است که می‌خواهند انگلیسی را به عنوان یک زبان زنده‌ی روزمره در مکالمات هم به کار ببرند. در این مورد دوم، این ملاحظاتی که آوردم مهم هستند. کسی که زبان را فقط برای متن‌خوانی می‌آموزد، ممکن است صدهزار کلمه‌ی انگلیسی را بداند، اما هنوز نتواند چهار جمله مکالمه کند. کسانی هستند که چهارصد کلمه انگلیسی می‌دانند و تمام آن چهارصد کلمه را روزانه بر زبان می‌آورند. یعنی نرخ احضار کلمات در نزد این گروه صددرصد است. #یادگیری_زبان #انگلیسی #آلمانی #بورسیه_های_رایگان #فرصت‌ها #تحصیل_در_خارج #بورسیه_لیسانس #بورسیه_ماستری #ثبت_نام_بورسیه_رومانیا #بورسیه_رایگان_ترکیه