*Sadece Yap – Beklemeye Gerek Yok* Bazen kendimizi, bir işe başlamadan önce zihinsel olarak tam anlamıyla hazır olmamız gerektiğine inandırırız. İçimizde çözmemiz gereken sorunlar, işlenmemiş travmalar veya geçmişle yüzleşme gerekliliği gibi engeller olduğunu düşünerek adım atmaktan kaçınırız. *Ancak gerçek şu ki, hayat bizi beklemiyor.* Mükemmel ortamı yaratmaya çalışırken zaman akmaya devam ediyor. *Mükemmeliyetçilik*, aslında kalite kontrol adı altında gizlenen bir erteleme tuzağı. Bir işi yapmak için motivasyona ya da içsel hazırlığa ihtiyacımız yok, yalnızca harekete geçmemiz gerekiyor. Bu noktayı iki farklı insan üzerinden ele alalım: *1. Birinci kişi*, spor salonuna gitmesi gerektiğini biliyor ama içindeki rahatsız edici hisler yüzünden tüm gün boyunca git-gel yaşıyor. Geçmiş deneyimlerinden dolayı huzursuz, zihni sürekli bu konuda çelişkilerle dolu. Sonunda, yoğun bir irade gücü harcayarak kendini zorla spor salonuna götürüyor. *2. İkinci kişi*, spor salonuna gitmesi gerektiğini biliyor ama bunu gün içinde tartışmaya açmıyor. İşten çıkınca direkt çantasını alıp gidiyor. Duygusal çatışmalar yaşamadan harekete geçiyor. Her iki kişi de aynı sonuca ulaşıyor: spor salonuna gidiyor ve hedeflerine ilerliyor. *Ancak biri sekiz saat boyunca zihinsel acı çekerek, diğeri sade bir şekilde harekete geçerek başarıyor*. *Sonuç*: Yapmamız gereken şeyleri yapabilmemiz için iç dünyamızın tam olarak hazır olması gerekmiyor. Bazen *tek yapmamız gereken şey, yapmaktır*. Beklemek yerine harekete geçmek, hayatın içinde gerçekten ilerlemenin tek yoludur.