Wieczorne Rozważanie | #globalnewołanie #wimieniujezusa | 21:00 Z modlitwą i błogosławieństwem „O wy przeklęci uczeni w Piśmie i faryzeusze, straszliwa kara czeka was z powodu obłudy, w której żyjecie (…) publicznie celebrujecie swoje modlitwy, pusząc się i nadymają przed ludem!” (Mt 23,14) Słowa Jezusa wobec faryzeuszy są pełne surowości, ale kryją w sobie głęboką przestrogę dla każdego z nas. Chrystus nie potępiał modlitwy, postu czy dobrych uczynków – potępiał serca, które zamiast Boga szukały ludzkiego uznania. Obłuda duchowa to nie tylko problem faryzeuszy – to zagrożenie dla każdego wierzącego, który może ulec pokusie religijnego formalizmu bez prawdziwej więzi z Bogiem. Czy nasza modlitwa wypływa z autentycznej relacji z Ojcem? Czy nasze czyny są wyrazem miłości do Boga i ludzi, czy raczej próbą zdobycia uznania? Jezus zaprasza nas do szczerości serca – do takiej wiary, która nie potrzebuje poklasku, ale rodzi się w cichości i pokorze. Niech nasza modlitwa będzie wołaniem serca, nie pokazem. Niech nasza wiara będzie autentyczna, nie na pokaz. Bo Bóg widzi to, co ukryte, i nagradza tych, którzy szukają Go w duchu i w prawdzie (Mt 6,6). Modlitwa Panie, oczyść moje serce z pychy i obłudy. Naucz mnie szukać Twojej obecności, a nie ludzkiego uznania. Niech moje życie będzie świadectwem szczerej wiary, a moje modlitwy – rozmową z Tobą, a nie pokazem dla świata. Daj mi pokorne serce, które kocha Cię ponad wszystko. W Imieniu Jezusa, amen. Błogosławionego wieczoru.