عمیق‌ترین و موثرترین لحظه‌ی شکرگزاری، زمانی است که خود را در قعر تاریکی احساس می‌کنی در اوج ناامیدی در عجیب‌ترین وضعیت درماندگی امید از نقطه‌ای جوانه خواهد زد که تنها یک بهانه بیابی برای شکر تنها یک بهانه‌ی کوچک و آغاز کنی اولین حس‌های نیمه‌جانِ رضایتمندی و شکر را همین می‌شود روزنه‌ی تابش نور بر تاریکی مطلق همین می‌شود طنابی برای بالا آمدن از قعر چاه و همین می‌شود ندایی برای فراخوانی ایمانی که دفن شده زیر خاک بی‌حاصلی به نام کشش‌های نفسانی ایمانی که هنوز و همیشه زنده است کوچک‌ترین اندیشه‌‌ی شکر خنجری است بر قلب تاریکی و اگر میزبان خوبی باشی بر این باریکه‌ی ضعیف اما بی‌نظیر نور ازل و ابد، دیر یا زود آفتاب را در آغوش خواهی کشید ‌ در تاریک‌ترین لحظه‌ی زندگی یک بهانه‌ی شکر، تو را نجات خواهد داد در پناه نور و عشق و آگاهی در پناه حق باشید