Bugün yol kenarında can çekişen, minicik bir kedi yavrusu gördüm. Üzerinde bir ezilme emaresi yoktu, muhtemelen bir araç çarpmış ve son nefeslerini alıyordu. Elime aldığımda henüz avucumun içini doldurmayacak kadar küçüktü. Kalp masajı yapmaya çalıştım, yeniden nefes almaya başladı ve can havliyle hafifçe hareketlendi. Biraz umutlandım ve masaja devam ettim. Bir yandan da gözlerini kontrol ediyordum. Hareket ediyordu ama gözlerinde bir yaşam belirtisi yoktu. Biraz daha çırpınmasının ardından son nefesini de verdi. Tüm bu birkaç dakika içinde kediyle kurduğum bağ, Gazze'de evlatları, eşleri, sevdikleri kucaklarında can veren insanları aklıma getirdi. Gerçekten yaşadıkları acıyı ve besledikleri intikam duygusunu hayal dahi edemeyiz. Allah, onları Yahudi devletinden intikam almaya muktedir kılsın, Filistin'deki ehlimizi annesiz babasız bıraktıkları gibi, azgın Yahudilerin de çocuklarını annesiz babasız bıraksın.