دوستان گرامی مسلمان، پیش از آن‌که دربارهٔ مسیحیت داوری کنید، از شما خواهش می‌کنم کتاب خود را با دقت بخوانید و در جست‌وجوی حقیقت، دربارهٔ خدا با تأمل و پژوهشی صادقانه تحقیق کنید. ایمانِ واقعی با محبت، عدالت و روشنایی همراه است، نه با توهین، تکفیر و تحمیل. ما ایمان داریم به خدای یکتای زنده‌ای که خود را در سه شخصیت به ما مکشوف ساخته است؛ خدای محبت، پر از فیض و راستی، آفرینندهٔ تمام دیدنی‌ها و نادیدنی‌ها. ما او را «پدر آسمانی» می‌نامیم، زیرا به یگانه فرستادهٔ او از آسمان، یعنی عیسی مسیح، ایمان آورده‌ایم. عیسی مسیح فرمود: «من از آسمان آمده‌ام، و کسی که از بالا، از نزد پدر می‌آید، بر همه چیز آگاه است.» بر پایهٔ کتاب مقدس، عیسی مسیح تجسم خدای نادیده است که به‌صورت انسان در میان ما ظاهر شد. او جان خود را بر صلیب فدا کرد تا گناهان ما بخشوده شود، ما حیات تازه یابیم و از راه ایمان، نجات یافته و فرزندخواندهٔ پدر آسمانی گردیم. اگر شما به خدای بزرگ باور دارید، پس به‌یقین می‌دانید که او آفرینندهٔ همهٔ انسان‌ها و هستی است، و هدایت و داوری نهایی در اختیار اوست. شما می‌گویید که اسلام دین صلح، منطق و دعوت است؛ اما تاریخ نشان داده که در بسیاری از موارد، این دعوت با زور شمشیر، اجبار، تهدید و دشمنی همراه بوده است. بسیاری از مردم با ترس از آتش جهنم، نه با ایمان قلبی، بلکه با اجبار، به اسلام فراخوانده شده‌اند.در حالی‌که ایمان، تصمیمی است قلبی، آگاهانه، و آزادانه. ایمانِ حقیقی از محبت، شناخت، و آزادی اراده سرچشمه می‌گیرد، نه از اجبار و تهدید. بیایید به‌جای تکفیر و ناسزا، با اخلاق نیکو، گفت‌وگوی محترمانه و منطقی، راه حقیقت را نشان دهیم. پیامبر اسلام نیز گفته است: «لا إِكْراهَ فِي الدِّينِ» – «در دین هیچ اجبار نیست.» (سوره بقره، آیه ۲۵۶) با این‌حال، در طول تاریخ و حتی امروز، حکومت‌ها و گروه‌هایی در دنیای اسلام، با استفاده از زور، تبعیض، ترور و تحقیر دیگران، از مسیر حقیقت منحرف شده‌اند. در قرآن، از پیامبرانی چون موسی، داوود، سلیمان، و عیسی با احترام یاد شده است. و مسلمانان مأمور به ایمان به همهٔ پیامبران پیشین هستند: «قُولُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَمَا أُنزِلَ إِلَيْنَا وَمَا أُنزِلَ إِلَىٰ إِبْرَاهِيمَ... وَمَا أُوتِيَ مُوسَى وَعِيسَى» بگویید: به خدا، و آنچه بر ما و بر ابراهیم، ... و موسی و عیسی نازل شده، ایمان آوردیم. (سوره بقره، آیه ۱۳۶) قرآن، تورات و انجیل را به‌عنوان کتاب‌هایی آسمانی تأیید می‌کند و آن‌ها را سرچشمهٔ هدایت، نور و حقیقت می‌داند: «نَزَّلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِمَا بَيْنَ يَدَيْهِ» (سوره آل عمران، آیه ۳) خدا این کتاب (قرآن) را بر تو نازل کرد، در حالی‌که تصدیق‌کنندهٔ کتاب‌های پیشین است. و نیز: «وَقَفَّيْنَا عَلَى آثَارِهِم بِعِيسَى ابْنِ مَرْيَمَ... وَآتَيْنَاهُ الْإِنجِيلَ فِيهِ هُدًى وَنُورٌ» و در پی آنان، عیسی بن مریم را فرستادیم، که تصدیق‌کنندهٔ تورات بود و به او انجیل را عطا کردیم که در آن، هدایت و نور است. (سوره مائده، آیه ۴۶) در قرآن، عیسی مسیح با ویژگی‌های برجستهٔ الهی و انسانی معرفی شده است. در سوره نساء، آیه ۱۷۱، او «کلمهٔ خدا» (کلمته) و «روحی از جانب او» (روحٌ منه) خوانده شده است. همچنین او یکی از پیامبران اولوالعزم و فرزند مریم است؛ زنی پاکدامن که تنها زن نام‌برده‌شده در قرآن می‌باشد. در کتاب مقدس، عیسی مسیح می‌فرماید: «من الف و یا، اول و آخر، آغاز و پایان هستم» (مکاشفه ۲۲: ۱۳) این عبارت، که در عهد عتیق نیز برای خداوند آمده (مانند اشعیا ۴۴ :۶)، اشاره‌ای آشکار به طبیعت الهی مسیح است. او همان خدای ازلی و ابدی است که بر همه‌چیز فرمان‌روایی می‌کند. و نیز آمده است: «از این رو، خدا او را بسیار سرافراز ساخت، و نامی را که بالاتر از هر نامی است، به او عطا کرد؛ تا در برابر نام عیسی، هر زانو خم شود – در آسمان، بر زمین، و در زیر زمین – و همه به زبان اعتراف کنند که عیسی مسیح، خداوند است، برای جلال خدای پدر».(رساله به فیلیپیان ۲: ۹–۱۱) دعوت ما از جانب خدای مهربان و سرشار از فیض است؛ خدایی که سرچشمهٔ سلامتی، آرامش و زندگی نو است. «زیرا خدا جهان را چنان محبت نمود که پسر یگانهٔ خود را داد، تا هر که به او ایمان آورد، هلاک نگردد، بلکه حیات جاودان یابد». (یوحنا ۳: ۱۶) آمین! ☘️🕊️🙏✝️