శ్రీకృష్ణుడిని భగవంతుడని పిలవడానికి చాలా కారణాలున్నాయి. హిందూ ధర్మం ప్రకారం, భగవంతుడు అనే పదం సంపూర్ణమైన, సర్వశక్తిమంతుడైన, దివ్యమైన వ్యక్తిని సూచిస్తుంది. శ్రీకృష్ణుడి జీవితం, లీలలు, ఉపదేశాలు ఈ దివ్యత్వాన్ని నిరూపిస్తాయి. కొన్ని ప్రధాన కారణాలు ఇక్కడ ఇవ్వబడ్డాయి: అవతారం (దివ్యమైన రూపం) శ్రీకృష్ణుడు విష్ణువు యొక్క పూర్ణావతారం అని నమ్ముతారు. అంటే, ఇతర అవతారాల మాదిరిగా కాకుండా, శ్రీకృష్ణుడిలో విష్ణువు యొక్క అన్ని శక్తులు, గుణాలు సంపూర్ణంగా వ్యక్తమయ్యాయని అర్థం. భగవద్గీతలో కూడా కృష్ణుడు "అహం సర్వస్య ప్రభవో మత్తః సర్వం ప్రవర్తతే" (నేనే సమస్తానికీ మూలం, నా నుండే అంతా ఉద్భవిస్తుంది) అని పేర్కొంటాడు. భగవద్గీత ఉపదేశం కురుక్షేత్ర యుద్ధంలో అర్జునుడికి శ్రీకృష్ణుడు చేసిన భగవద్గీత ఉపదేశం ఆయనను భగవంతునిగా నిరూపిస్తుంది. గీతలో ఆయన ఆత్మ, కర్మ, జ్ఞానం, భక్తి, ధర్మం, మోక్షం వంటి తాత్విక అంశాలను స్పష్టంగా వివరించారు. ఈ ఉపదేశాలు మానవాళికి సకల కాలాలకూ మార్గదర్శకాలుగా నిలిచాయి. ఇవి కేవలం మానవ జ్ఞానానికి మించిన దివ్య జ్ఞానాన్ని ప్రతిబింబిస్తాయి. అద్భుతాలు మరియు లీలలు శ్రీకృష్ణుడి జీవితంలో అనేక అద్భుతాలు మరియు లీలలు చోటు చేసుకున్నాయి. బాల్యం నుంచే పూతన సంహారం, కాళీయమర్దనం, గోవర్ధనగిరిని ఎత్తడం వంటి అనేక అద్భుతాలు ఆయన దివ్యత్వాన్ని చాటిచెప్పాయి. ఇవి సాధారణ మానవునికి సాధ్యం కానివి. ధర్మ సంస్థాపన "ధర్మ సంస్థాపనార్థాయ సంభవామి యుగే యుగే" (ధర్మాన్ని స్థాపించడానికి నేను యుగయుగాలుగా జన్మిస్తాను) అని భగవద్గీతలో కృష్ణుడు చెప్పినట్లుగా, ఆయన ధర్మాన్ని రక్షించడానికి, అధర్మాన్ని నాశనం చేయడానికి అవతరించారు. దుష్టులను శిక్షించి, సాధువులను రక్షించడం ద్వారా ఆయన భగవంతుని పాత్రను నిర్వర్తించారు. షడ్గుణాలు (ఆరు దివ్య గుణాలు) పురాణాల ప్రకారం, భగవంతునికి ఆరు ప్రధాన దివ్య గుణాలు (షడ్గుణాలు) ఉంటాయి: * ఐశ్వర్యం (అంతులేని సంపద, అధికారం) * వీర్యం (అత్యంత బలం, పరాక్రమం) * యశస్సు (అపరిమిత కీర్తి) * శ్రీ (సౌందర్యం, కాంతి) * జ్ఞానం (సకల జ్ఞానం) * వైరాగ్యం (అన్ని బంధాల నుండి విముక్తి, నిర్లిప్తత) శ్రీకృష్ణుడిలో ఈ ఆరు గుణాలు సంపూర్ణంగా ఉన్నాయని నమ్ముతారు. ఈ కారణాలన్నిటి వల్ల శ్రీకృష్ణుడిని కేవలం ఒక మహానుభావుడిగా కాకుండా, స్వయంగా భగవంతునిగా హిందువులు ఆరాధిస్తారు. ఆయన జీవితం, బోధనలు, లీలలు కోట్ల మంది భక్తులకు స్ఫూర్తిని, మార్గదర్శకత్వాన్ని అందిస్తున్నాయి. 💐💐💐🙏🙏🙏💐💐💐 భగవద్గీత పదవ అధ్యాయం "విభూతి యోగం" గురించి వివరిస్తుంది. ఈ అధ్యాయంలో శ్రీకృష్ణుడు తన దివ్యమైన మహిమలను, సృష్టిలోని అన్ని జీవులలో మరియు వస్తువులలో తన ఉనికిని అర్జునుడికి వివరిస్తాడు. తనను ఎలా దర్శించవచ్చో, తన శక్తి అన్నింటిలో ఎలా వ్యక్తమవుతుందో తెలియజేస్తాడు. పదవ అధ్యాయంలోని 20వ శ్లోకం చాలా ముఖ్యమైనది. దానిని ముందుగా చూద్దాం: శ్లోకం: అహమాత్మా గుడాకేశ సర్వభూతాశయస్థితః | అహమాదిశ్చ మధ్యం చ భూతానామంత ఏవ చ || పద విభజన మరియు అర్థం: * అహం: నేను * ఆత్మా: ఆత్మ * గుడాకేశ: (అర్జునుడికి సంబోధన, నిద్రను జయించినవాడా లేదా అజ్ఞానాన్ని జయించినవాడా అని అర్థం) * సర్వభూతాశయస్థితః: అన్ని జీవుల హృదయాలలో నివసించేవాడు / అన్ని జీవుల ఆశయాలలో (మనసులలో) ఉండేవాడు. * అహం: నేను * ఆదిశ్చ: ఆరంభము (పుట్టుక) * మధ్యం చ: మధ్యము (స్థితి) * భూతానామ్: జీవులకు (సమస్త సృష్టికి) * అంతః: అంతము (లయము) * ఏవ చ: కూడా తాత్పర్యం (సారాంశం): "ఓ గుడాకేశా (అర్జునా)! నేను అన్ని జీవుల హృదయాలలో ఆత్మగా నివసించి ఉన్నాను. నేను అన్ని జీవులకు (సృష్టికి) ఆరంభం, మధ్యం మరియు అంతం కూడా నేనే." ఈ శ్లోకం యొక్క వివరణ మరియు ప్రాముఖ్యత: ఈ శ్లోకంలో శ్రీకృష్ణుడు తన పరమాత్మ స్వరూపాన్ని, తన సర్వాంతర్యామిత్వాన్ని చాలా స్పష్టంగా వివరిస్తాడు. * ఆత్మగా అన్ని జీవులలో ఉనికి (సర్వభూతాశయస్థితః): * కృష్ణుడు తాను బాహ్యంగా మాత్రమే కాదు, ప్రతి జీవి యొక్క అంతరంగంలో, అంటే వారి హృదయంలో, ఆత్మ స్వరూపంగా ఉన్నానని ప్రకటిస్తాడు. * ఇది వేదాంతంలోని "ఆత్మ బ్రహ్మ" అనే సిద్ధాంతాన్ని ప్రతిబింబిస్తుంది. అంటే, ప్రతి జీవిలోని వ్యక్తిగత ఆత్మ (జీవాత్మ) పరమాత్మ (భగవంతుడు) నుండి భిన్నం కాదని, పరమాత్మ అంశే అని సూచిస్తుంది. * మనందరిలోనూ ఒకే దివ్యమైన చైతన్యం ఉందని, ఆ చైతన్యమే భగవంతుడని ఈ భాగం తెలియజేస్తుంది. ఇది ఏకత్వాన్ని, సమస్త జీవులలో దైవత్వాన్ని చూసే దృక్పథాన్ని కలిగిస్తుంది. * సృష్టికి ఆది, మధ్య, అంతం (ఆదిశ్చ మధ్యం చ భూతానామంత ఏవ చ): * కృష్ణుడు తాను కేవలం ఒక జీవిలో ఆత్మగా ఉండటమే కాకుండా, సమస్త సృష్టికి మూలం, స్థితి, మరియు లయం కూడా తానే అని చెబుతాడు. * ఆది: సృష్టికి పూర్వం, సమస్తము తన నుండి ఉద్భవించిందని. * మధ్యం: సృష్టి ఉన్నంత కాలం దానిని నిలబెట్టే శక్తి, పోషించేవాడు తానే అని. * అంతం: సృష్టి చివరకు తనలోనే లయమవుతుందని. * ఇది భగవంతుని సర్వశక్తిమత్తతను, సృష్టికి ఆయనదే పరమ నియంతృత్వం అని తెలియజేస్తుంది. కాలచక్రంలో ప్రతిదీ ఆయన సంకల్పం ద్వారానే జరుగుతుంది. ముగింపు: భగవద్గీతలోని ఈ 20వ శ్లోకం శ్రీకృష్ణుడు తనను పరమ సత్యంగా, సమస్త సృష్టికి ఆధారంగా, ప్రతి జీవిలో అంతర్యామిగా ఉన్న ఆత్మగా ప్రకటించే కీలకమైన శ్లోకం. ఇది భక్తులకు భగవంతుని సర్వవ్యాపకత్వాన్ని అర్థం చేసుకోవడానికి, తమ లోపల మరియు బయట దైవాన్ని దర్శించడానికి మార్గనిర్దేశం చేస్తుంది. ఈ జ్ఞానం ద్వారా, మానవులు భయం, సందేహాలు, దుఃఖాల నుండి విముక్తి పొంది, ఆత్మజ్ఞానంతో, భగవద్భక్తితో జీవితాన్ని ధర్మబద్ధంగా గడపడానికి ప్రేరణ పొందుతారు.