✨#səssizsətirlər *Səni Danışmadan Anladım* (Çay süzülür — o isti buxar otağı doldurur. Əllər stəkanın ətrafında qalıb, amma baxışlar uzaqlarda. Sözlər çatmır, sükut isə hər şeyi deyir. Duyğular qaynayır, susqunluq isə ən dərin dillə danışır.) +Bilmirəm necə başa salım... — Səni anlayıram. +İstədim danışım, olmadı... — Baxışların kifayətdir mənə. + Yaxşı deyiləm... — Bilirəm. Amma ürəyində "soruşma" dedin. +Necə bildin? — Çünki mən də bir vaxtlar o susqunluqdakı səsə qulaq asmışam. (Stəkanlardan qalxan buxar pəncərədə iz qoyur — keçmişin, xatirələrin yavaş-yavaş əriyib buxara çevrildiyi kimi.) + Hər kəs güclü olmağımı gözlədi. — Əslində ən kövrək anlar gülüşdə gizlənir. + Ağlamağa icazə vermədilər. — Amma ağlamaq sərbəstlikdir. + Niyə? — Çünki ağlamaq zəiflik deyil, ruhun ən dürüst dilidir. + Başa düşülmək... — Hə, ən səssiz, amma ən uca çağırışdır. +Səni yordum? — Yox. Sözsüz danışdıqca, dinlədim. + Niyə? — Çünki susmaq bəzən danışmaqdan da güclüdür. (Stəkanlar yavaşca bir-birinə toxunur, sükut içində istilik dolaşır.) Demədiyim sözlər, səssiz suallar, qırıq halım... Hamısı bircə cümləylə tamamlandı: > “Başa düşürəm.” İzah etməyə ehtiyac qalmayan bir insanla tanış oldum. Danışmadan anlayan, Qəlbi sözlə deyil, baxışla oxuyan, Ən çox da... Başa düşmək üçün gözlərimi axtaran. > İki stəkan çay arasında bəzən bir ömür gizlənir — birində sözlər qaynayır, digərində səssiz anlayış. ~𝑺𝑰̇𝑴𝑼𝑹𝑸 *Sabahınız xeyir, əziz və dəyərli izləyicilərimiz*