Gönül, yolunu ararken nice kapılar çalar; kimi kapılar susar, kimi kapılar şaşırtır. Ama bir kapı vardır ki orada sükûn bulur: O kapı, mürşidin kalbine açılır. Mürşide duyulan muhabbet, mecaz gibi görünse de hakikatin kokusunu taşır. O sevgi, bir insanı değil; o insanda tecelli eden hikmeti, irfanı, rahmeti sevmektir. Mürşid, kulun kalbini Rabbine çeviren bir aynadır. O aynaya ne kadar sadakatle bakarsan, kendini değil Rabbini görmeye başlarsın. İşte bu yüzden mürşide duyulan muhabbet, ne bir beşeri bağlılıktır, ne de şekilsel bir hayranlık. O muhabbet, gönlün nefsin karanlığından kurtulup Hakk’a yönelme arzusudur. Bu sevgi, kişiyi edebe çağırır; gözünü haramdan, dilini boş sözden, kalbini gafletten çeker. Mürşidi seven, onun haliyle hallenmek ister. Çünkü bilir ki o hâl, Allah dostluğunun kokusunu taşır. Mürşidin bir bakışı, yılların gafletini silecek kadar derindir. O bakışa muhabbetle tutunan bir kalp, Hakk’ın nuruna meftun olur. Gerçek muhabbet, mürşidi kendine perde değil, Hakk’a ayna bilmekle olur. Seven, sevdiğinde Hakk’ı görürse bu sevgi kurtuluş olur; aksi takdirde yolculuk benlik tuzağında kaybolur. ✍️ #ilk günküü aşklaa https://whatsapp.com/channel/0029VaCLITC1iUxW90m7bH1s