💈 چرخ صنایع دستی گراش هنوز می‌چرخد 📸 مجید افشار ✍️ راحله بهادر #گپتریا 🪡 همه‌ی ما از کودکی با صنایع دستی که مادربزرگ و پدربزرگ و مادرهایمان درست کرده یا دوخته‌اند، بزرگ شده‌ایم. از آن کایه‌ی دلربای صدرنگ و پیژامه‌‌ی (ننتا) راحتِ بچگی، تا بادبزن و جاروی دستی که از برگ نخل می‌بافند. 💈 هر ساله دهم ژوئن، روز جهانی صنایع دستی است. امسال بیستم خرداد مصادف با این روز است. مجید افشار، عکاس و خبرنگار هفت‌برکه، برای این روز در هشتگ #گپتریا به سراغ خانم فاطمه حیدری رفته است. دستان هنرمند خانم فاطمه حیدری این زیبایی‌ها را می‌سازد و ما مهمان حرف‌های دلنشین او هستیم. 🔻 خانم حیدری؛ هنرمند صنایع دستی 🪡 اینجا اتاق کار خانم فاطمه حیدری است؛ اتاقی که رنگ رسم‌های شاد و فرهنگ بومی گراش را دارد. همه چیز زیبا و چشم‌نواز است؛ از آن پولک‌ها و خوس‌های رنگی، تا آن کامواهای رنگارنگ و پارچه‌های رنگی گران‌قیمت. ما به روزهای خَشِ کودکی خودمان برمی‌گردیم و خانم حیدری قصه‌ی کوتاهش را از معرفی خودش شروع می‌کند. 🧶 خانم حیدری، فرزند حسین و بچه‌ی اول خانواده، متولد سال ۱۳۴۳ است. او سه فرزند دارد؛ دو پسر و یک دختر با نام‌های جواد، مرضیه و محسن. دخترش مرضیه که با هنر مادرش ناآشنا نیست، گاه‌گاهی لابه‌لای حرف‌های مادرش، صحبت‌هایش را تکمیل می‌کند و این یعنی هنر بومی گراش و میراث اجدادی ما، همچنان به نسل‌های بعد سپرده می‌شود. 🧵 خانم حیدری اکنون ده – دوازده سال است کار صنایع دستی انجام می‌دهد. خودش می‌گوید قبل از آن هم برای خانواده و فامیل چیزهای زیادی درست می‌کرده است، اما مثل بسیاری از هنرمندان دیگر هنر را خودآموز یاد گرفته است؛ با دیدن و تمرین کردن. او می‌گوید: «خودم پیگیری می‌کردم و اگر کسی جایی چیزی درست می‌کرد، دلبستگی می‌کردم که یاد بگیرم. قبلا لباس زنانه و بچگانه هم می‌دوختم، اما الان بیشتر سیسمونی و وسایل بچه است.» 🦺 فاطمه خانم می‌گوید، بچه‌هایش به او کمک می‌کنند و اضافه می‌کند: «مثلا پَک (دایره پارچه‌ای) پشه‌گیر پولک‌دوزی می‌کنند، یا عروسک‌ها را بخیه می‌کنند.» 🔻 پیپاخه، نمک و زاخه، مُشب و بادبزن، بند قنداق… ✔️ محصولاتی که خانم حیدری می‌دوزد، همه آشناست. همه‌ی لوازمی که یک بچه‌ی نیم‌وجبی از قبل از تولد، به خودش اختصاص می‌دهد، تا تولدش زیبا، ویژه و با پادشاهی باشد! 🔻 کایه؛ قدیمی و همچنان پیشتاز 👶 اما صنایع دستی هم با گذشت زمان تغییراتی می‌کند و گوشه‌هایی از آن عوض می‌شود. کایه هم در این دایره افتاده است. خانم حیدری می‌گوید: «کایه الان جدید درست می‌کنیم. الان کایه‌ی سایه‌بونی دوست ندارند و پارچه و حاشیه سِت شده. قدیم‌تر رنگ پارچه و حاشیه فرق داشت.» ▫️ کایه چله‌ای، با پارچه‌ی سفید و لطیفش، و با آن نقش و نگارهای رنگارنگ کامواها که نقش‌هایی برگرفته از طبیعت و هندسه است؛ دوست داشتنی و پرطرفدار است و خانم حیدری این کایه را هم می‌دوزد. 🔻 آدمکه؛ مُرخیزه دو سر، پِنجه، اَسپه… 🎎 بخش دیگری از دست‌سازه‌های خانم حیدری آدمکه (عروسک‌های دستی) است. حتی آدمکه هم زنانه و مردانه دارد! خانم حیدری عروسک‌ها را معرفی می‌کند و می‌گوید: «مُرخیزه دو سر، شتر، پِنجه، پیپاخه و اَسپه اسم اینها است. البته هر کسی یک اسمی می‌گوید.» خانم حیدری در تهران هم عروسک‌های زیادی فروخته است و حالا آن عروسک‌ها در خانه‌هایی در پایتخت، به گوشه‌ای از خانه زیبایی بخشیده است. 🔻 خانم حیدری سعی کرده است از بازاریابی آنلاین و تبلیغ محصولاتش هم غافل نباشد. پیج او با نام «دست‌سازه‌های گراش» محصولاتش را معرفی می‌کند. 🔻 گزارش کامل و عکس‌های مجید افشار در هفت‌برکه: ☑️ 7berkeh.ir/archives/159933 ▪️▫️▪️ 🔴 7Berkeh.ir ✔️ Whatsapp : bit.ly/wa-ger ✔️ Instagram.com/7Berkeh ✔️ eitaa.com/Haftberkeh ✔️ t.me/HaftBerkeh ✔️ Ble.ir/7Berkeh