• *Yeni Bölüm'den Alıntı*• Seni görmediğim halde, iletişime geçmediğimiz halde, tek bir mesajda kendi kendime böylesine 🔥 alıyorsam... Biz bir araya gelince ne yapacağız Alfa'm?' Sorduğu sorunun cevabını delicesine merak eden Hilal mesajı gönderdikten sonra arkasına yaslandı. Burak gideli koskoca 9 gün olmuştu. Genç kız, hissettiği özlem her salise artarken nasıl başa çıkacağını gerçekten çok merak ediyordu. Yoğun günleri ya da yazdığı mesajlar özlemine az biraz ket vursa da yeterli değildi. 'Sorun ne zaman geleceğini bilmemen çünkü.' diye fısıldadı iç sesi usulca. Boğazındaki yumruyla yutkunan Hilal buruk bir şekilde gülümsedi. Kesinlikle doğruydu. Sorun, ne zaman geleceğini bilmemekti. Şu tarih deseler, ne kadar zor olursa olsun dayanır sabrederdi. Fakat elinde koca bir hiç varken bunu yapamıyordu. Çalan her telefona istemsizce 'Acaba o mu arıyor?' diye bakıyordu. Evde otururken kapının anahtarla açılıp Burak'ın girdiği hayalleri düşlüyordu. Geceleri uyurken o yanında olsun istiyordu. Ona sarılmak, onu... 'Yeter! Yeter Kelebek. Kendine gel! Bu girdaba girersen çıkamayız. Bu düşüncelerle kendine eziyet edeceksen geri dön merkeze. Boş kaldığında overthink yapıp duracaksan doldur her dakikanı. Ama bu moda girme.' İç sesinin cesaretlenmesiyle oturuşunu dikleştiren Hilal bakışlarını camdan dışarıya çevirdi. Eve oldukça az kalmıştı. Geri kalanını yürüme isteğiyle şoföre döndü. "Burada inebilirim."