ای الله... چرا دلم این‌قدر خالی‌ست؟ چرا هر بار که صدایت می‌زنم، اشکم می‌ریزد؟ من خسته‌ام، نه از تو، از خودم... از این دلِ پر گناه. چرا این دل نمی‌فهمد که تنها آرامش، نزد توست؟ چرا با هر لغزش، شرمم بیشتر می‌شود؟ ولی باز... باز می‌آیم سمتت، با دستان خالی، با قلبی شکسته. تو گفتی اگر هزار بار باز گردم، باز آغوش تو باز است. اما من... من از شرم، حتی سر بلند کردن ندارم. می‌دانی؟ بعضی شب‌ها فقط نگاهت را کم دارم... فقط آرام بگو: «بنده‌ام، هنوز هم دوستت دارم…» من فقط همین را می‌خواهم. البانو جانی انتظار 🥺💯