💠 হেম সৰস্বতী: প্ৰাক্-বৈষ্ণৱ যুগৰ এজন অনন্য কবি 💠 অসমীয়া সাহিত্যৰ আদিম যুগত যিসকল কবিয়ে অসমীয়া ভাষাক সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত মজবুত ভিতি প্ৰদান কৰিছিল, তাৰে এজন উল্লেখযোগ্য কবি হৈছে হেম সৰস্বতী। তেওঁ চতুৰ্দশ শতিকাৰ প্ৰাক্-বৈষ্ণৱ যুগৰ সময়ছোৱাত সাহিত্য সাধনা কৰিছিল। তেওঁৰ সাহিত্যিক কীৰ্তি মূলত কামতাপুৰৰ ৰজা দুৰ্লভনাৰায়ণৰ পৃষ্ঠপোষকতাত বিকশিত হয়। হেম সৰস্বতীৰ ৰচিত দুখন মুখ্য কাব্যগ্ৰন্থ হৈছে — "প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰ" আৰু "হৰগৌৰী-সংবাদ"। 🧾 আত্ম পৰিচয় হেম সৰস্বতীয়ে তেওঁৰ কাব্যত আত্ম পৰিচয় আগবঢ়াইছে, যদিও দুয়োখন কাব্যত সামান্য ভিন্নতা দেখা যায়। প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰত তেওঁ নিজৰ পিতৃৰ নাম ৰুদ্ৰসৰস্বতী বুলি উল্লেখ কৰিছে। হৰগৌৰী-সংবাদত পিতৃৰ নাম পশুপতি বুলি উল্লেখ কৰিছে, যাক পাণ্ডিতসকলে একে ব্যক্তিৰ নাম বুলি বিবেচনা কৰিছে। তেওঁ ধ্ৰুৱ নামৰ ব্যক্তিৰ অনুজ আছিল। আনহাতে, হেমন্ত নামেও তেওঁক চিনাক্ত কৰা হৈছে। তেওঁ এজন পাণ্ডিত্যপূর্ণ পণ্ডিত পৰিয়ালৰ সন্তান আছিল আৰু তেওঁৰ পিতৃও সংস্কৃতজ্ঞ আছিল। "সৰস্বতী" উপাধিটো তেওঁৰ পাণ্ডিত্যৰ পৰিচায়ক। 📜 সাহিত্যক কৃতিত্ব 🔹 ১. প্ৰহ্লাদ চৰিত্ৰ এই গ্ৰন্থখন হেম সৰস্বতীৰ আটাইতকৈ পুৰণি কাব্য বুলি মানা হয়। বামন পুৰাণৰ আধাৰত ৰচিত এই কাব্যত প্ৰহ্লাদৰ বিষ্ণুভক্তি, হিৰণ্যকশিপুৰ অত্যাচাৰ, আৰু নরসিংহ অৱতাৰত হিৰণ্যকশিপুৰ বধৰ অলংকাৰিক বৰ্ণনা পোৱা যায়। এই কাব্যখনত ভক্তি, নৈতিক শিক্ষা, আৰু তত্বমূলক উপদেশৰ মিল দেখা যায়। সাহিত্য সমালোচক কালিৰাম মেধিয়ে এই কাব্যক "প্ৰথম অসমীয়া বৈষ্ণৱ গ্ৰন্থ" বুলি ঘোষণা কৰিছিল। 🔹 ২. হৰগৌৰী-সংবাদ এই কাব্যখন ৮৯৯ টা পদ বিশিষ্ট আৰু বিভিন্ন পুৰাণিক উপাখ্যানৰ আধাৰত ৰচিত। কালিকা পুৰাণ, কুমাৰ সম্ভৱ, আৰু নৃসিংহ পুৰাণ আদিৰ প্ৰভাৱ এই পুথিত গুৰুত্বসহকাৰে প্রতিফলিত হৈছে। এই কাব্যত তাৰকাসুৰ বধ, শিৱৰ তপস্যা, মদনৰ ভস্মাৱশেষ, হৰ-পাৰ্বতীৰ বিবাহ, আৰু কাৰ্তিকৰ জন্মৰ বিস্তৃত বৰ্ণনা পোৱা যায়। এই গ্ৰন্থখন হেম সৰস্বতীৰ প্ৰবীণ বয়সৰ সাধনা বুলি ধৰা হয়। ✨ সাহিত্যৰ তাৎপর্য হেম সৰস্বতীৰ কাব্যত সংস্কৃত সাহিত্যৰ গভীৰ প্ৰভাৱ থাকিলেও, তেওঁ অসমীয়া ভাষাৰ সম্ভাৱনাক সদ্ব্যৱহাৰ কৰি সেয়াক ললিত সাহিত্যৰ ক্ষেত্ৰত স্থায়ী স্থান দিছে। তেওঁৰ কাব্যই কেবল ধর্মীয় বা পুৰাণিক ঘটনাৰ বৰ্ণনাত সীমাবদ্ধ নহয়; বৰং, সেয়া মানুহৰ চিন্তা, ভক্তি আৰু সমাজিক বোধৰো প্ৰতিফলন ঘটায়। 📚 উপসংহাৰ হেম সৰস্বতী আছিল এজন আদি যুগৰ কাব্য সাধক যিয়ে অসমীয়া সাহিত্যক গুৰুত্বপূৰ্ণ দিশত আগবঢ়াই লৈ গৈছিল। তেওঁ সাহিত্যক কেবল বিনোদনৰ সঁজুলি হিচাপে নহয়, সমাজ, ধৰ্ম আৰু ভক্তিৰ মূল সাৰক প্ৰকাশ কৰাৰ এক মাধ্যম হিচাপে ব্যৱহাৰ কৰিছিল। তেওঁৰ কাব্য আজিও অসমীয়া সাহিত্যৰ ভৱিষ্যত গঠনত এক দিশানিদৰ্শক ৰূপে বিবেচিত হয়। https://whatsapp.com/channel/0029VbAjpOx9RZAV262phb1G/142