ERKEN TEŞHİS Arkadaşlarımla ciddi konuları konuşabilen ya da bir insanın pisliğini yüzüne vurabilecek birisiyim. Pisliklerini görmek uzun zamanımı almıyor. Beni geri çekeceklerini hissettiğim anda vücudum alarm veriyor. Şöyle düşün: Bir arkadaşım var ve spora gitmemle alay etti. Geçmiş olsun, eski arkadaşım. Aynı ortamda bulunma zorunluluğum yoksa hayatımdan çıkarırım. Benim pozitif davranışlarımı şaka malzemesi edemez. Şöyle düşün: Bir arkadaşım var ve alkolik. Geçmiş olsun, eski arkadaşım. Beni kendi dandik ortamlarına çekemez, çektirtmem. Şöyle düşün: Bir arkadaşın var ve sevgilisini aldatıyor. Geçmiş olsun, eski arkadaşım. Kendi kadınını aldatan bir erkek, kendi sevdiği insanı bile "dolandıran" bir erkek bana her şeyi yapabilir. Ona asla güvenmem. İnsanların ufak gibi gözüken ama ufak olmayan hareketlerinde içimde bir kıvılcım oluşuyor. Bu kıvılcım bana bu insanın iyi olmadığını, ondan bana hayır gelmeyeceğini söylüyor. Karşımdaki kişinin karaktersizliğine erken teşhiste bulunuyorum. Ve asla da yanılmıyorum. %0 yanılma payı. Evet belki sevgilisini aldattı ve bana ömrüm boyunca terslik yapmadı. Ancak belki de "doğru ortam" oluşmamıştır? Belki de yaptı ancak ben fark etmedim. Sevgilisini aldatan, alkolik olan, benimle dalga geçen bir erkeğe, benim yanımda yer yok. Çünkü ben arkamdan bıçaklanmayı beklemeyecek kadar değerliyim. Benim aksiyona geçmem için bana karşı cinayet işlenmesine gerek yok. Başkasına yapan bana da yapar. Bu bir garanti değil ancak bir gerçek. Çoğu insan da kendi çevresinin dışarıya yaptığı "minimal", "çok minimal" hareketlere göz yumuyor ve 3 ay, 3 yıl sonra kendilerine benzeri olunca şaşırıyor. Aptal olma. Arkadaşsız kalacak değilsin. Yok et onları. Ya da yok etmeyecek misin? Sen bilirsin, herkes huzurlu bir hayat sürmek zorunda değil. ~ Gönenç