خانمی با اضطراب و رنج و غصه زیاد مراجعه کرد. گفتم: چرا تا این حد از نظر عصبی تحت فشار هستی؟ گفت: غصه پسرم را می خورم. چهل سال دارد. مدتی هست از همسرش جدا شده و بیکار است. کارهای او را من انجام می دهم. گفتم: حتی کارهای شخصی مثل شستن لباسها؟ گفت: بله خودش هیچ کاری نمی کند! گفتم: ببخشید شما الان یک بچه ۴۰ ساله داری. هیچ وقت او را بزرگ نکرده ای. احتمالا علت جدا شدن همسرش همین تنبلی او بوده است. گفت: بله دقیقا همین طور است. از کودکی تمام کارهایش را خودم انجام می دادم و نگذاشتم روی پای خودش بایستد. گفتم: پرنده ای را در قفس نگهداری کردی و هیچ وقت به او پرواز نیاموختی. الان تصمیم بگیر که از این لحظه حداقل کارهای شخصی او را انجام ندهی. گفت: انجام نمی دهد. گفتم: انجام ندهد همان لباس های کثیف خود را بپوشد. منتهی با او دعوا نکن. بهانه بیاور که دست و پا و کمرم درد می کند و نمی توانم کارهای تو را انجام دهم و .... این مقدار مسئولیت‏ پذیری مادران در هیچ کجای دین و فرهنگ ما نیامده است بلکه برعکس آن را به ما آموخته اند. خواجه نصیر الدین ‌طوسی در کتاب اخلاق ناصری در بحث تربیت فرزند می گوید: " ... و طعام ندهند تا از وظائف ادب فارغ نشود و تعبی تمام بدو نرسد"   یعنی تا فرزند شما وظایف خود را انجام نداده و به خاطر کار و فعالیت کاملا خسته نشده به او غذا ندهید. این کجا و عملکرد برخی والدین امروز کجا؟ که محصول تربیت شان بچه هایی است که تا ابد "فرزند مادر" هستند! در روایات اهل بیت علیهم السلام هم آمده که فرزند در سه دوره ۷ ساله باید تربیت شود‌. ۷ سال اول سلطان است. ۷ سال دوم برده و ۷ سال سوم وزیر. یعنی فقط در ۷ سال اول حرف، حرف اوست نه تا ۴۰ سال وقتی همیشه به حرف بچه ات بوده و هستی و این نه محبت که خیانت به اوست. بچه ای که هرچه دوست دارد بخورد و هرکار می خواهد بکند، وقتش صرف تلفن همراه و تلویزیون شود و والدین دربست در خدمت خواسته های او باشند، سعادتمند نخواهد شد و وقتی بزرگ شود خودش و شما را بیچاره خواهد کرد. آن وقت است که با کوهی از اضطراب و غصه که موجب غلبه سودا و ایجاد دردهای متعدد شده است، به ‌پزشک مراجعه خواهید کرد. هرکسی آن درود عاقبت کار که کشت. به فرزندان خود سختی دهید و از آنها کار بکشید تا رشد کنند و ساخته شده و قدردان شما شوند. #تربیت_فرزند #تغذیه_فرزند ✍دکتر منتظر