3. Dünya Savaşı başladı. Sessizce ve parça parça değil; planlı, çok cepheli ve sistematik şekilde başladı. Sınırların anlamını yitirdiği, vekalet savaşlarının doğrudan çatışmalara dönüştüğü, bölgesel krizlerin küresel tehditlere evrildiği bir dönemin içindeyiz. İran’a yapılan saldırı bunun en net işaretidir. Bir ülkeye değil, bir bölgeye, bir medeniyete, bir gelecek tahayyülüne vurulmuştur. Amerikan üslerinden kalkan uçaklar, İsrail’in koordinasyonuyla doğrudan başkenti hedef almıştır. Bu, salt bir askeri operasyon değil; güç dengelerinin yeniden dizaynı, haritaların zihinsel olarak yeniden çizilmesidir. Ama mesele yalnızca İran değildir. Ukrayna üzerinden Rusya’nın iç bölgelerine kadar ulaşan saldırılar, Çin-Tayvan hattında her gün tırmanan gerilim, Pakistan-Hindistan arasındaki nükleer restleşmeler… Dünyanın farklı coğrafyalarında eş zamanlı yaşanan bu krizler, Bize artık şunu söylüyor: Üçüncü Dünya Savaşı başladı ve bu kez cephe, sadece silahlar değil, akıllar, sınırlar ve gelecek üzerinedir. Türkiye, bu gelişmeleri sadece izleyerek geçemez. Çünkü Türkiye, bu coğrafyada bir geçit değil, bir merkezdir. Anadolu, tarih boyunca sadece bir ülkenin değil; kadim halkların, inançların ve fikirlerin kavşak noktası olmuştur. Bu nedenle: – Türkiye, barışı savunurken, caydırıcı olmalıdır. – Türkiye, diplomatik zekâsını sürdürürken, askeri kapasitesini azami düzeye çıkarmalıdır. – Türkiye, ortak akılla hareket ederken, bağımsız karar alabilen bir savunma gücüne sahip olmalıdır. Ve artık açıkça söylemeliyiz: Nükleer caydırıcılık, Türkiye için bir lüks değil; bir stratejik güvenlik ihtiyacıdır. Bu caydırıcılık, hiçbir ülkeye tehdit değildir; bilakis, bölgesel barışa hizmet edecek güçlü bir denge unsuru olacaktır. Unutulmamalıdır ki, bu çağın en büyük gücü sadece silah değil; Akıl, birlik, hazırlık ve kararlılıktır. Türkiye’nin her ferdi, bu süreçte partiler üstü, ideolojiler ötesi bir bilinçle düşünmeli; Devlet aklıyla, milli menfaatlerle ve tarihî sorumlulukla hareket etmelidir. Bu coğrafyada barış, ancak güçlü olanla mümkündür. Ve bu topraklarda selamet kapısını açabilecek tek ülke Türkiye’dir. Ya şimdi birlik oluruz, ya da gelecek bizden habersiz inşa edilir. Ya caydırıcı güç oluruz, ya da başkalarının senaryosunda figüran kalırız. Ya Türkiye, ya hiç. Ya şimdi, ya asla. Serdar Tokdemir yazdı ...