U lodha... U lodha duke dëgjuar fjalët tua për luftën në Gaza, për gjenocidin që ndodh atje – dhe me të drejtë zemërohesh, lëndohesh, dhe flet. Por a e ke menduar ndonjëherë se lufta më e madhe nuk është vetëm jashtë teje, por brenda teje? U lodha duke të parë duke folur për padrejtësitë e botës, kurse padrejtësia më e madhe po ndodh në zemrën tënde – aty ku e ke lënë fenë të fiket dalëngadalë. Ti qan për fëmijët që vriten në Gaza – dhe duart e tua nuk ngriten as në agim për të kërkuar mëshirë për ta. Ti zemërohesh për shpërnguljen e popullit të pafajshëm – por shpërngulja më tragjike është ajo e besimit nga zemra jote. Gjenocidi më i heshtur është ai që po ndodh në shpirtin tënd. Se ti nuk zgjohesh për ta falur sabahun me xhemat në xhami. Drita e sabahut të pret çdo ditë, por ti zgjedh terrin e gjumit. Thirrja e ezanit të godet veshët – por jo zemrën. Vëlla i dashur, Çohu! Sepse nesër mund të mos ketë më sabah për ty. Çohu, se pa namaz nuk ka fitore – as në Gaza, e as në zemrën tënde. Çohu, se Allahu të pret në shtëpinë e Tij para se dielli të lindë.