🛑 *درددل یک بازنشسته‌ی سازمان تأمین اجتماعی* امروز به طور اتفاقی فیش حقوقی یکی از دوستان بازنشسته‌ی صنعت نفت را دیدم. خوشحال شدم، چرا که سال‌ها آشنایی متقابلی با یکدیگر داشتیم و از نوع و محل کار هم در وزارتخانه‌های مختلف خبر داشتیم. بنده نیز بیش از بیست سال از عمرم را در دشوارترین شرایط کاری و در مسئولیت‌های گوناگون در وزارت نیرو سپری کرده‌ام. از نظر سطح تحصیلات هم در جایگاهی بالاتر بودم. اما این بحث را بگذاریم کنار. خوشحالی و تحسین ذهنی من هنگام دیدن آن فیش حقوقی، نه از روی حسادت، بلکه از احترام به مدیران اندیشمندی بود که با در نظر گرفتن شأن و کرامت بازنشستگان خود، چنین مزایا و حقوقی را فراهم کرده‌اند؛ تفکری که از روح انسان‌دوستی و ایجاد انگیزه در نیروی کار سرچشمه می‌گیرد. اما در همان لحظه، دلم برای خود و همکارانم در سازمان تأمین اجتماعی به‌شدت به درد آمد. نگاهی به فیش حقوقی ما بازنشستگان تأمین اجتماعی بیندازید: چند بند محدود؛ اصل مستمری، کمک هزینه‌ی عائله‌مندی، حق اولاد… و دیگر هیچ. از سرانه‌ی باشگاه، سرانه‌ی ورزش بازنشستگان، بن کالا، سرانه‌ی ورزش فرزندان، بسته‌ی معیشتی و سایر مزایای جانبی هیچ خبری نیست. آنچه که در فیش همکار نفتی بود، معادل تقریبا یک حقوق کامل ماست. بله، این کمترین حق آن عزیز است و باید هم باشد. اما آیا این حقوق حق بازنشستگان سازمان عریض و طویلی همچون تأمین اجتماعی نیست؟ آیا سازمانی که سال‌ها معادل ۳۰٪ از حقوق ما را در دوران اشتغال برداشت کرده، اکنون مسئولیت ندارد پاسخگوی سرمایه‌ی یک عمر تلاش ما باشد؟ چرا صندوق پس‌انداز ما سال به سال تهی‌تر می‌شود؟ چرا اصول اولیه‌ی قوانین صندوق از جمله مواد ۹۶ و ۴۱ و سایر مواد قانونی که حقوق مسلم ما هستند، به طور کامل و واقعی اجرا نمی‌شوند؟ آیا سختی‌ها و مشقات دوران خدمت ما کمتر از همکاران عزیز در نفت، فولاد، گاز، پتروشیمی و دیگر صنایع بوده است؟ کار کردن در دمای بالای ۶۰ درجه، در شرایطی که تنها آرزویت یک سایه یا لیوان آب سرد است، مگر کمتر از سختی‌های دیگران بوده؟ آیا خانواده‌های ما نیازی به کالاهای اساسی، ورزش، بن کالا و سایر حمایت‌های معیشتی ندارند؟ آیا می‌دانید که سرانه‌ی معیشتی یک بازنشسته‌ی تأمین اجتماعی دقیقا یک دوازدهم یک بازنشسته‌ی نفتی است؟ البته باز هم می‌گویم، این حداقلِ حق آن عزیزان در صنعت نفت است و من با کمال احترام آن را به حق می‌دانم. اما خطابم به جناب آقای سالاری، جناب آقای میدری، جناب دکتر پزشکیان ریاست محترم جمهور و دیگر مسئولان محترم است: آیا این عدالت است؟ آیا این همان آموزه‌هایی است که از مکتب مولای متقیان آموخته‌اید؟ آیا از روز حساب نمی‌هراسید؟ آیا می‌دانید که حق‌الناس حتی به اندازه‌ی ذره‌ای از سوی پروردگار بخشوده نخواهد شد؟ پاسختان به ما چیست؟ به کدام گناه باید اینگونه با ما بازنشستگانِ این سرزمین برخورد شود؟ آیا در این دولت امیدی به ترمیم این شکاف وجود دارد؟ امید که این بی‌عدالتی حقوقی همچون معضل آب و برق در کشور مزمن و لاینحل نشود و هرچه سریع‌تر تدبیری برای بهبود وضعیت معیشتی ما بازنشستگان اندیشیده شود. که در این سال‌های واپسین عمر، اندکی از سختی‌ها و نگرانی‌های ما کاسته گردد. راشدی بازنشسته‌ی سازمان تأمین اجتماعی https://t.me/KaruonNews