🕯️ *MIKASA YA SEKONDARI* *Sura ya 16: Makaburi ya Watoto* --- Safari ya Amina kuelekea Tabora ilikuwa nzito. Hakuwa tena msichana wa kawaida — alishabeba nyuso, sauti na siri za roho nyingi. Alipofika kijiji cha *Mulembela*, alielekezwa mahali palipoitwa kwa hofu na wakazi: *"Shamba la Kulia"* — eneo lenye vichaka vingi, lililojaa kaburi dogo dogo lisiloandikwa majina. Wazee wa kijiji walimweleza kwa sauti ya chini: *“Walikuwa watoto wa wachawi… au waliodhaniwa. Walizikwa bila sala, bila majina. Hapa kuna zaidi ya kaburi 200.”* Amina aliingia usiku. Alikuwa na daftari lake, kitenge chenye ramani, na kipande cha udongo kutoka Kanisa la Kivuli. Alipoanza kutembea katikati ya makaburi, upepo ulianza kunong’ona kwa sauti za watoto: *“Tulifutwa kabla ya kuishi… tukalia, hakuna aliyetusikia… tuko hapa.”* Mara kaburi moja likaanza kujitingisha. Udongo ukaanza kuchimbuka juu, na mti mdogo wa miiba ukachomoza, ukiwa na jina moja juu yake lililong’aa kwa mwanga wa buluu: *"Amina..."* Amina alishtuka. *"Hapana… mimi si sehemu ya haya!"* Lakini sauti ikamjibu: *"Umebeba damu. Hukuchagua, lakini uko ndani. Ukiendelea, utakoma kuwa binadamu."* Alipiga magoti, machozi yakimtoka. Alikumbuka Joyce, Benard, baba yake, na watoto wote waliomwita kwa sauti za maumivu. Akaweka mikono yake juu ya kaburi lake, na kusema kwa sauti ya kugugumia: *"Basi niondoke kama mwanadamu, lakini nirudi kama nuru yao!"* Ghafla, kaburi hilo likapasuka mwanga, na roho nyingi zikapita juu yake kama upepo. Wimbo wa watoto ukaanza kuchezwa — laini na wa huzuni. Ndani ya huo mwanga, Amina aliona maandishi yakionekana angani: *“Eneo la Tano: Kituo cha Waliotoroka — Kigoma.”* Lakini pia aliona kivuli kingine — si mtoto, si mzee — kikimwangalia kutoka mbali. Kilio chake kilikuwa kimya, lakini macho yake yalisema: *"Mwishowe, hautarudi peke yako..."* --- 🔸 Tuendelee na *Sura ya 17?* (Amina atembelea kituo cha zamani cha watoto waliotoroka familia za kishirikina — lakini sasa hakina mlango wa kuingia, ila wa kutoka tu…)