«در جبهه‌ی روشنایی، فراتر از مرزها» گاهی صداى حق از حنجره‌هایی برمی‌خیزد که شاید اندیشه‌شان با ما یکی نباشد، اما جرأت، شجاعت و مردانگی‌شان، انکارناپذیر است. حقیقت، تنها در حریم باورهای ما محصور نیست؛ چه بسا از زبان کسانی جاری شود که هم‌فکر و هم‌عقیده‌مان نیستند، اما در میدان دفاع از مظلوم، در صف نخست ایستاده‌اند، بی‌هیچ ادعایی، تنها با تکیه بر انسانیت. این‌ها همان خواهران و برادران مسلمان ما هستند که امروز، پیش‌قراولان میدان مبارزه با دشمن خون‌خوار انسانیت شده‌اند. نام‌شان هر چه باشد، پرچم‌شان هر رنگی داشته باشد، در جان‌شان آتشی از غیرت و بیداری شعله‌ور است. آنگاه که قبله‌ی نخستین در شعله‌های ستم می‌سوزد و فریاد عدالت در هیاهوی باطل گم می‌شود، این وجدان‌های بیدارند – حتی اگر نشانی از هم فکری هم نداشته باشند – که به پا می‌خیزند و ظلم را به چالش می‌کشند. اسلام، ما را به وحدت فرا می‌خواند؛ اما این وحدت، تنها در صفوف نماز خلاصه نمی‌شود. در برابر دشمن مشترک، نباید مذهب، فقه، یا برداشت‌های ظاهری ما را از هم جدا سازد. در چنین لحظاتی، ما با هر صدای پاک و هر دل روشن، پیوندی ناگسستنی داریم؛ زیرا یاری در راه نیکی و عدالت، مرز نمی‌شناسد. هر که در برابر ستم برخیزد، سزاوار هم‌راهی‌ست؛ حتی اگر بر قامتش ردای ایمان دیده نشود عبدالصمد قاضی زاده