هیچ‌چیز نباید مسلمانان را از هم جدا سازد ۱. فرمان روشن قرآن به وحدت قرآن می‌فرماید: ﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللَّهِ جَمِيعًا وَلَا تَفَرَّقُوا﴾ (سوره آل‌عمران، آیه ۱۰۳) و همگی به ریسمان خدا چنگ زنید و پراکنده نشوید. این آیه، مسلمانان را به اتحاد فرا می‌خواند و تفرقه را نهی می‌کند. وحدت، یک اصل الهی برای حفظ عزت و استواری امت اسلامی است. ۲. تفاوت‌ها؛ عامل شناخت، نه جدایی قرآن، تفاوت‌های قومی و زبانی را بخشی از نظم حکیمانه الهی می‌داند: ﴿وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا﴾ (سوره حجرات، آیه ۱۳) و شما را ملت‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید (نه اینکه با هم دشمن شوید). هدف از این تنوع، شناخت و تکامل متقابل است، نه برتری‌جویی یا تفرقه. ۳. دشمن مشترک؛ ضرورت وحدت بیشتر در برابر دشمنان آشکار اسلام، اختلاف داخلی بزرگ‌ترین ضعف است. پیامبر اسلام (ص) فرمود: «المؤمن للمؤمن كالبنيان يشد بعضه بعضاً» مؤمن نسبت به مؤمن مانند بنایی است که اجزای آن یکدیگر را استوار می‌سازند. (صحیح بخاری) پس در چنین شرایطی، تفرقه نه‌تنها خطرناک، بلکه خلاف مسئولیت ایمانی ماست. ۴. تجربه تاریخی امت اسلام تاریخ نشان می‌دهد که امت اسلام هرگاه دچار اختلاف و تفرقه شده، دچار سقوط گردیده؛ و هرگاه متحد بوده، به عزت و پیروزی دست یافته است. این یک سنت تاریخی تکرارشونده است. حرف آخر در برابر تهدیدها و دشمنان مشترک، هیچ‌چیز—نه مذهب، نه قوم، نه زبان، نه اندیشه—نباید سبب جدایی مسلمانان شود. ما دارای قبله‌ای واحد، کتابی واحد، پیامبری واحد و آرمان‌هایی مشترک هستیم. تنها راه نجات امت اسلام، همدلی، مدارا و وحدت واقعی است. عبدالصمد قاضی‌زاد