600 bine yakın kamu işçisi, Kamu Toplu İş Sözleşmeleri Çerçeve Protokolü görüşmelerine kilitlenmiş durumda. Görüşmeler sona yaklaşırken, masadaki zam oranları beklentilerin oldukça gerisinde kalıyor. Yılbaşında memurlara verilen zam, yüksek enflasyon karşısında daha hesaplara yatmadan eridi. TÜİK’in açıkladığı verilerle halkın yaşadığı gerçek hayat pahalılığı örtüşmüyor. Bu nedenle TÜHİS’in sunduğu zam teklifleri de inandırıcılıktan uzak kalıyor. Sürekli güncellenen enflasyon tahminleri baz alınarak yapılan artışlar, işçilerin alım gücünü korumak bir yana, yoksulluğu daha da derinleştiriyor. Eriyen maaşlarla emekçiye “zam yaptık” demek artık kimseyi ikna etmiyor. Kamu işçisi, alın terinin karşılığını istiyor. Geçim derdini aşan, adeta hayatta kalma mücadelesi veren işçilerin adil zam talebi ertelenmemeli ve eksiksiz karşılanmalıdır. Çünkü emek, pazarlık konusu değil; toplumun onurudur. Gelin birlikte hesap yapalım: •Elektrik (yıllık): %87 •Su (yıllık): %72 •Kira (yıllık): %85 •Şehiriçi ulaşım (yıllık): %60 •Gıda (yıllık): %32 Bu temel harcamalardaki artış oranları dikkate alındığında, kamu işçisinin günlük yaşam maliyeti son bir yılda ortalama %60’ın üzerine çıkmıştır. TCMB yıl sonu enflasyon beklentisi %24 iken; temel tüketim kalemlerinde görülen bu yüksek oranlar, işçinin maruz kaldığı hissedilen enflasyonun çok daha yüksek olduğunu göstermektedir. Bu nedenle kamu işçisine verilecek zam, sadece resmî enflasyona değil, yaşanan hayat pahalılığına göre belirlenmelidir. Kamu maliyesine aşırı yük getirmeden, açlık ve yoksulluk sınırlarıyla uyumlu bir şekilde ilk 6 ay için en az %30, ikinci 6 ay için ise %20 oranında zam yapılması hem adil hem de gereklidir. https://x.com/yavuzagiraliog/status/1934927574666227833?t=lB4kSoKzIb8rTQ8Oe59LPw&s=08