Cumhuriyet gazetesinden Berna Özyurt: 1970’lerden itibaren, tek kanallı televizyon döneminde Eurovision Türkiye’de büyük bir heyecandı. Ailece ekran başında toplanılır, yarışma heyecanla izlenirdi. Farklı kültürlerle bağ kurmak, ortak bir coşku yaşamak mümkün oluyor. Peki, biz neden bu heyecanın dışında kalıyoruz? Bugün aynı fırsat neden genç sanatçılarımıza verilmesin? Neden Türkiye bu kadar görünürlüğü olan bir sahneden kendi isteğiyle uzak dursun? Artık bu karar gözden geçirilmeli. Türkiye’nin yarışmaya dönmesi hem halk için milli duygularla süslenmiş çok güzel bir eğlence hem de genç sanatçılara ilham veren bir alan. Aynı zamanda, uzun süredir eksikliğini hissettiğimiz kültürel özgüvenin yeniden inşası için güçlü bir adım. Genç sanatçılarımız, dünyadaki diğer meslektaşlarından farksız ve hatta daha da iyi olduklarını göstersinler. Türkiye’nin genç kuşakları; uluslararası kültürel platformlarda var olmak, sesini duyurmak istiyor. Bu yarışma yalnızca bir müzik etkinliği değil; gençlerin dünyayla bağ kurduğu, kendini ifade edebildiği nadir alanlardan biri. Ayrıca Eurovision gibi platformlar, bir ülkenin kültürel diplomasisinin vitrinidir. Diplomasi artık yalnızca büyükelçiliklerde değil, sahnelerde de yapılır. Bu sahnede yeniden var olmak, Türkiye’nin kültürel zenginliğini ve yaratıcı gücünü bu kısımdaki uluslararası alanda da görünür kılmak demektir.