درود؛ مدتی‌ست که فضای مجازی خاصتاً فیس‌بوک پُر از نفرت‌پراکنی و آرزوی مرگ برای مردم اسرائیل و حتی ایرانی های شریف شده است؛ کسانی که نه جنگ می‌کنند و نه شریک جرم هستند، نه ظالم، بلکه تنها برای لقمه نانی شبانه‌روز تلاش می‌کنند به فرزندانش لقمه نانی تهیه کنند و امیدی هستند. درحالی‌که این جنگ مردم آزادی خواه ایران نیست و بیشترشان از رژیم آخوندی بیزار هستند و نمی‌خواهند. چون جنگ حکومت ایران برای بقای خودش است نه براساس خواست مردم ایران و منافع آنها و نه برای دین اسلام! بنابراین، ایرانی و اسرائیلی هر دو انسان‌ هستند، آفریده‌ی یک خدای یگانه و از نسل آدم و حوا. پس چرا این‌قدر راحت به مرگ انسان‌ها خوش می‌شوید؟ کشته شدن انسان های بی‌گناهان چه سودی برای شما دارد؟ کدام درد تان را دوا می‌کند؟ شکم کدام افغان بیچاره را سیر می‌کند؟ کدام مادر افغان دست از فروختن گرده خود برمی‌دارد؟ چرا این‌قدر بی‌رحم هستید؟ حق ندارید قاضی جنگ‌هایی باشید که در آن نه خانه‌تان می‌سوزد، نه عزیزان‌تان را از دست می‌دهید. دردِ فقر، بیچارگی و آوارگی را ما افغانها چشیدیم/می‌چشیم، روا نیست که این درد جان سوز را برای انسان های دیگر چه اسرائیلی و چه ایرانی آرزو کنیم. یک ضرب المثل خوبی داریم که: "چیزی را که به خود نمی‌پسندی به دیگران هم مپسند". پس، هموطنان گرامی‌ام، امیدوارم از حرف های من ناراحت نشده باشید. اگر هر عزیزی ناراحت شده باشد، پیش‌ازپیش معذرت می‌خواهم. عیسای‌مسیح درانجیل شریف چنین می‌فرماید: «با دیگران آن چنان رفتار کنید که می‌خواهید آن‌ها با شما رفتار کنند.» آمین! (لوقا ۳۱:۶) عزیزانم، جنگ شوخی نیست، بلکه افروختن آتش است برای نابودی و برای سوختاندن نه برای ساختن، رفاه و آسایش! سوختنی که عاشق در حسرت بوسه معشوق و بی آشیانه در غم و حسرت آشیانه‌ی خود ذره ذره می‌میرد.