در سکوت شب خانه زد فریاد اما تو نشنیدی دل به پایت افتاد آرزو کردم بعد از تو عاقل نشوم آشنای من من غریبم، بی‌تو با خیابان‌ها من رفیقم بی‌تو، بعد تو عمراً من دگر عاشق نشوم تو رفتی دگر ماه و آیینه، خداحافظ بغض تو سینه، خداحافظ گم شد در قلبت عشق بی‌ثمرم عشق بی‌خانه، خداحافظ اشک بی‌شانه، خداحافظ باز افتاد در کوی غم‌ها گذرم چیدی گلم را از باغی که داشت، آلوده‌ی عشق می‌شد شاخه‌ی عشقت را در قلبم سوزاندی ولی خشک نمی‌شد از تمام آرزوهایم باغ بی‌برگ مانده برایم دور شدی تو برای همیشه، مانده‌ام باز با غصه‌هایم تو رفتی دگر ماه و آیینه، خداحافظ بغض تو سینه، خداحافظ