Bugün bir hanımefendi yanıma yaklaştı ve dedi ki: “Ben sizin sayenizde okudum.” Elbette benim sayemde değil, devletimizin desteği, iş insanlarımızın katkısı ve onun azmi ile… Milletvekiliyken Meclis’te odama gelmiş. Kimse “dur” dememiş, içeri girmiş, konuşmuşuz. Ben de bazı iş insanlarımızı aramışım, 4 yıl boyunca burs bağlanmış. Bugün ayakları üzerinde duran, yuvasını kurmuş, çocuklarını okutan bir kadın olarak karşıma çıktı. “Ailem istemiyordu ama okudum” dedi. Çok duygulandım… Siyaset çok zor. Çocuklarımız göremeden büyüyorlar ama başka çocukların, gençlerin hayatına dokunabilmek… Vesile kılan Rabbime şükürler olsun. Bundan daha büyük bir ödül olabilir mi? 🤲