Burası Cizre’de bir Dengbej Evi, görüntüyü de geçtiğimiz aylarda ben çekmiştim. O taş odada yankılanan ses sadece bir türkü değildi. Asırlardır bu topraklarda yaşayan insanların, acıların ve umutların sesiydi. Binlerce yıllık bir hafıza, bu toprağın kalbinden süzülen bir gönül diliydi… Söylenenleri belki anlamadık ama hissettik. Çünkü bu topraklarda Türkçe de, Kürtçe de, Lazca da, Çerkezce de aynı acıya ağlar, aynı umuda sarılır… Bugün coğrafyamız ateş çemberindeyken, Türkiye iç barışını dimdik ayakta tutuyor, geleceğe güçlü adımlarla yürüyorsa bu, Sayın Cumhurbaşkanımızın kararlı liderliği, Sayın Devlet Bahçeli’nin devlet aklı ve dirayeti, kahraman Mehmetçiğimizin varlığı ve Terörsüz Türkiye’nin inşasına gönül veren her yüreğin emeğiyle mümkün oluyor. O Dengbej’in sesi hâlâ kulaklarımızda. Tıpkı Sivas’ta bir aşık meclisinden yükselen nefes gibi… Tıpkı Kars’ta bir ozanın sazıyla anlattığı sevda gibi… Tıpkı Karadeniz’in tulumuyla, Ege’nin zeybeğiyle yankılanan o kadim sesler gibi… Çünkü bu sesler bizim sesimiz. Bu türküler, bu nefesler bizim ortak hikâyemiz. Birlikte çok güzeliz. Birlikte çok güçlüyüz. Birlikte Büyük Türkiye’yiz. 🇹🇷