*بسم الله الرحمن الرحيم* `عبدالله راغب البرغوثي` کتاب: أمير الظل (د سیوري امیر) قسط ۱۲ – کندهاری پښتو ژباړه `قسط ۱۲: د کورنۍ زړګی ماتونکې کیسه` عبدالله وايي: د بمونو غږونه مې زغمل، د زندان یوازيتوب مې زغمل، خو کله مې د لور لیک ولوست... زړه مې مات شو! `د لور لیک` یوه ورځ، د زندان د چارواکو له لارې یو خط عبدالله ته راورسېد. `د ده کوچنۍ لور لیکلی و:` بابا جانه، زه پوهېږم چې ته راسره نه یې، خو زه هره ورځ د اسمان ستوري ته ګورم او فکر کوم ته به هم همالته یې... زه دې سترګې یادې کړم! `عبدالله وايي:` > "زه د یخې کوټې په کونج کې کښېناستم... خوښ وم چې دا لیک مې تر لاسه کړ، خو داسې ژړا مې وکړه، چې کلونه مې سترګو نه اوښکې نه وې تویې کړي." `د مور او پلار درد` عبدالله ته بل پیغام هم راورسېد، دا ځل د ده مور و پلار و: > "زویه، که ته اوس زموږ تر څنګ نه یې، خو موږ دې دعاګانې هره ورځ کوو، او ویاړو چې زوی مو د امت د عزت لپاره بندي شوی دی!" `عبدالله ولیکل:` د دوی دعا زما د روح قوت و، دا دعاوې وې چې زه یي د ټوټې ټوټې کېدو له ویرې وساتلم!" `د خوب تعبیر` عبدالله خوب ولید، داسې خوب چې ده ته د الهام په څېر ښکاره شو. `خوب کې یې لېدلي:` یو تور زندان و، خو دروازه یې خلاصه شوه، یو رڼا خوره شوه، او یو ماشوم لاس را اوږد کړ: 'بابا، راځه کور ته لاړ شو! او زه پاڅېدم!` `عبدالله دا تعبیر کړ:` زه پوه شوم، که دنیا دا قید دوامدار هم وبولي، خو الله ته نېږدې کېدل، خپل کور ته راستنېدل دي – که نه دلته، نو هلته!" `د قسط پای` `عبدالله وویل:` زه دې قید ته د کور قلف وایم، خو کلۍ زما عقیده ده، او زه یې هره ورځ خلاصوم. `د قسط پیغام` خاندان د مجاهد لپاره تر ټولو لوی قرباني وي. خو هغه څوک چې د حق لپاره جګېږي، د زړه او دعا په تار له خپلوانو سره تل نښتی وي – حتی که د دنیا د فولادو دروازې ترمنځ وي. `راتلونکی قسط (۱۳م):` به وي د زندان د نورو اسیرانو کیسې، د قسامي روحیې خپرېدل، او د مجاهدینو ترمنځ د البرغوثي قیادت څرکونه.