*بسم الله الرحمن الرحيم* `عبدالله راغب البرغوثي` `کتاب: أمير الظل` (د سیوري امیر) `قسط ۱۵` – کندهاری پښتو ژباړه `قسط ۱۵: د عبدالله وروستی ملاقات` – له کورنۍ سره د شیشې تر شاه `عبدالله وايي:` > "زندان د زړه د لیدو مانع نه شي کېدای، شیشه وه، خو زه یې سترګو ته ورسېدم!" `ملاقات – د شیشې تر شا` عبدالله ته یو ځل د ملاقات اجازه ورکړل شوه – له سختو محدودیتونو سره: `یوازې ۲۰ دقیقې` د شیشې تر شا، د تلیفون له لارې > نه لمس، نه بوسه، نه غېږ، یوازې کتل ده ته د خپلې مېرمنې او لور راتګ خبر ورکړل شو. کله چې هغوی ورسېدل، `عبدالله وايي:` > "زما زړه د کوټې دیوالونه مات کړل، زه یو ځل بیا ژوندی شوم، کله چې ما د خپلې لور سترګې ولیدلې!" `د لور خبرې` د عبدالله لور، چې څو کلنه وه، تلیفون واخیست او وویل: > "بابا! ته خو ډېر لوی یې، خو ولې دې لاس نه را رسېږي؟" `عبدالله وايي:` > "ما شیشه ښکل کړه، دا یوازینی بوسه وه چې لور ته مې استولې وه." `د مېرمنې صبر` ده خپله مېرمن ولیده، چې سینه یې نیولې وه، سترګې ډکې له اوښکو وې، خو ژبه یې نه ښورېده. یوازې یوه جمله یې وویل: > "ما صبر کړی، ځکه چې ته د حق لپاره قرباني شوې یې، نه د دنیا لپاره." `عبدالله وايي:` > " هغې ته مې زړه ورکړ، خو هغې ماته خپل عقل، احساس او امید راکړ." `وروستی شېبه` د ملاقات وخت پای ته ورسېد. > سرباز راغی، تلیفون یې قطع کړ. > لور یې چیغه کړه: "بابااا!" `عبدالله وايي:` زړه مې وغوړېد، لمونځ مي وکړ، دعا مې وکړه، او الله ته مې وویل: یا رب، زه دې قرباني یم، خو زما کورنۍ ته صبر، برکت، او عزت ورکړه." `د قسط پای` > دا ملاقات یوازینی و – او ممکن تر مرګه وروستی هم. `قسط پیغام` د مجاهد قرباني یوازې د هغه نه ده – دا د ټولې کورنۍ جهاد وي. که مجاهد د ډګر اتل وي، نو کورنۍ یې د صبر اتلان دي. `راتلونکی قسط (۱۶م):` به وي د عبدالله البرغوثي د بند اصلي سختۍ، د تور بلاک (العزل الانفرادي) زندان حالت، او ده ته د محرومیتونو د لیست اوږدوالی.