*بسم الله الرحمن الرحیم* `عبدالله راغب البرغوثي` `کتاب: أمير الظل` (د سیوري امیر) `قسط ۱۹` – کندهاری پښتو ژباړه `قسط ۱۹: وصیت، وفاداري او د نوم شاته تسلیم نه‌والی` `عبدالله وايي:` > زه ممکن بندي یم، خو زما فکر، مینه او جهاد تر ما ډېر وړاندې روان دي. `د وصیت لیکلو شېبې` په زندان کې، عبدالله څو ځله داسې احساس وکړ لکه دا به وروستۍ شپه وي. ده وصیتونه ولیکل: 1. خپلو ماشومانو ته: پلار مو بندي و، خو ذلیل نه و؛ زوی یې شئ، نه شرم! `2. خپل امت ته:` "د چا زولنې ماتېږي، خو د عزم زولنه یوازې الله خلاصوي." `3. خپل رب ته:` "ای زما ربه! ته پوه وې چې ما ستا د رضا لپاره پرېښوده، کور، کورنۍ او راحت." `د نوم شاته جهاد` عبدالله خپل نوم د *"راغب البرغوثي"* تر بڼه پټ کړ، څو د ده غږ او فکر هغه وخت هم دوام ولري، کله چې د ده جسد خاموش وي. ده خپل اشعار د نورو اسیرانو په خوله خپرول تحلیلونه یې د بېلابېلو کنایو له لارې لیکل تر بند وروسته هم د ده لیکنې د مقاومت کتب شو `د ده د فکر اثر` د البرغوثي له بند وروسته، ګڼ شمېر فلسطیني ځوانانو له ده الهام واخیست، حتی د اسرایلو تر ټولو ستر امنیتي راپور کې راغلي: > "د عبدالله فکر تر ده ډېر ژور دی، ځکه ده موږ ته فکر زنداني نه کړ، بلکې موږ ته فکر خپور کړ." *`د ژوند تعریف`* `عبدالله وايي:` ما ژوند نه یوازې د خوړلو او ویده کېدو نوم وباله، بلکې د فداکارۍ او قربانۍ روح یې وپېژاند." `د بند تر ټولو خوږه شېبه` ده وویل، تر ټولو خوږه شېبه یې هغه وه، چې د تلاوت په جریان کې یې په ژړا زړه سپک کړ، او احساس یې کړ چې الله ورته اوري. `د قسط پای` وصیتونه یوازې د مرګ نښه نه ده، بلکې د ژوند ژورتیا ده. عبدالله خپل فکر د بند له شیشې واړاوه، او ملت ته یې هغه څه راورسول، چې ډزې نشي رسولی. `راتلونکی قسط (۲۰م):` وروستی قسط به وي د "امیر الظل" د پیغام عمومي لنډیز، د ده له ژوند څخه زده‌کړې، او د فکر تسلسل.